التوحيد عن زرارة:قلت لأبي جعفرٍ عليه السلام : - أصلحك اللّه - قول اللّه عزّ وجلّ في كتابه : (فطْرت اللّه الّتى فطر النّاس عليْها) ؟ قال : فطرهم على التّوحيد عند الميثاق على‌ معرفته أنّه ربّهم .

قلت : وخاطبوه ؟ قال: فطأطأ رأسه، ثمّ قال: لولا ذلك لم يعلموا من ربّهم ولا من رازقهم.[۱]

التوحيد-به نقل از زراره-:به امام باقر عليه السلام گفتم: خداوند ، كارهايت را به سامان كند! اين سخن خداوند عزّ وجلّ در كتابش: (سرشتى كه خدا مردم را بر آن ، سرشته است) به چه معناست؟

فرمود: «[خدا] آنان را بر يكتاپرستى ، سرشت و آن ، هنگامى بود كه از ايشان پيمان گرفت كه او را به عنوان پروردگار خويش بشناسند» .

گفتم : يعنى با او گفتگو كردند؟

ايشان سرش را پايين انداخت و سپس فرمود: «اگر چنين نبود كه نمى‌دانستند پروردگارشان كيست و روزى‌دهنده‌شان چه كسى است» .

اشارت قرآنی:

«[خدا] آنان را بر يكتاپرستى ، سرشت و آن ، هنگامى بود كه از ايشان پيمان گرفت كه او را به عنوان پروردگار خويش بشناسند» اشاره است به آيه ۱۷۲ از سوره اعراف :

و إذْ أخذ ربّك منْ بني آدم منْ ظهورهمْ ذرّيّتهمْ و أشْهدهمْ علىٰ أنْفسهمْ أ لسْت بربّكمْ قٰالوا بلىٰ شهدْنٰا أنْ تقولوا يوْم الْقيٰامة إنّٰا كنّٰا عنْ هٰذٰا غٰافلين  ﴿الأعراف‌،۱۷۲﴾

و (به خاطر بیاور) زمانی را که پروردگارت از پشت و صلب فرزندان آدم، ذریه آنها را برگرفت؛ و آنها را گواه بر خویشتن ساخت؛ (و فرمود:) «آیا من پروردگار شما نیستم؟» گفتند: «آری، گواهی می‌دهیم!» (چنین کرد مبادا) روز رستاخیز بگویید: «ما از این، غافل بودیم؛ (و از پیمان فطری توحید بی‌خبر ماندیم)»!