۵. راوی می‌گوید از ابو الحسن (امام کاظم علیه السلام یا امام رضا علیه السلام) در باره این سخن خدا: (آیا کسى که از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است و شاهدى از او در پى اوست) پرسیدم. فرمود:

۰.أمیرُ المُؤمِنینَ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِ الشّاهِدُ عَلی رَسولِ اللّهِ و رَسولُ اللّهِ عَلیٰ بَیِّنَةٍ مِن رَبِّهِ.^۱

۰.امیر مؤمنان ـ که درودهاى خدا بر او باد ـ، شاهد بر پیامبر خداست و پیامبر خدا بر حجّت روشن از جانب پروردگارش است.

در باره آیه یاد شده و روایات بسیار فراوانی که «شاهد» را در آن به امیر مؤمنان علیه السلام تفسیر کرده‌اند، به طور خلاصه می‌توان گفت: شهادت عملی امام علی علیه السلام بر رسالت پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله حقیقتاً یکی از قوی‌ترین و روشن‌ترین دلائل صداقت آن بزرگوار است؛ زیرا هر انسان باانصافی که مروری گذرا بر ویژگی‌های علمی، اخلاقی و عملی^۲ امیر مؤمنان علیه السلام داشته باشد، به روشنی می‌فهمد که او کسی نیست که فریب بخورد و چیزی را که واقعیت ندارد، باور کند و بدون این که واقعیت داشتن چیزی را باور کند، از آن پیروی نماید. علی علیه السلام کسی نیست که به خاطر مال، مقام و یا دیگر خواسته‌های نفسانی، از دیگری تبعیت نماید. علی علیه السلام کسی نیست که دیگری بتواند باوری را بر او تحمیل نماید. در عین حال، چنین شخصیتی در برابر پیامبر صلی الله علیه و آله تسلیم محض است و نهایت خضوع و فروتنی را دارد^۳ و در برابر عالم یهودی ـ در حالی که از دانش گسترده علی علیه السلام شگفت‌زده شده و ضمن گفتگو از او می‌پرسد: «آیا تو پیامبری؟» ـ، در پاسخ به صراحت اعلام می‌نماید که:

۰.وَیلَکَ! إنَّما أنَا عَبدٌ مِن عَبیدِ مُحَمَّدٍ.^۴

۰.وای بر تو! همانا من بنده‌ای از بندگان محمّدم.

۰.مراد از (آیا کسى که از جانب پروردگارش بر حجّت و دلیلى روشن است)، من هستم و مراد از (و شاهدى از او، پیروى‌اش مى‏کند)، على است.

۲. از امام علی علیه السلام روایت شده که فرمود:

۰.ما مِنْ رَجُلٍ مِن قُرَیشٍ إلّا وقَد نَزَلَتْ فیهِ الآیَةُ والآیَتانِ.

۰.هیچ شخص قریشی نیست، مگر آن که آیه یا آیاتی در باره او نازل شده است.

و آن گاه در جواب شخصی که از ایشان سؤال کرد: «چه آیه‌ای در باره تو نازل شده است؟»، فرمود:

أما تَقرَأُ الآیَةَ الَّتی نَزَلَت فی هودٍ: (ویَتْلُوهُ شاهِدٌ مِنهُ)؟. ^۱

۰.آیا آیه‌ای را که در سوره هود آمده است نخوانده‌ای که می‌فرماید: «وَ یتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ».

۳. سیوطی می‏گوید: ابن مردویه و ابن عساکر از امام علی علیه السلام نقل کرده‌اند که فرمود:

۰.رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله (بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ)، و أنا (شاهِدٌ مِنْهُ).^۲

۰.رسول خدا (بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ) است و من (شاهِدٌ مِنْه) هستم.

۴. ابو طفیل می‏گوید: علی بن ابی طالب علیه السلام، بالای منبر مسجد کوفه برای ما خطبه می‏خواند. ابن کوّاء به سوی ایشان رفت و سؤال کرد: «آیا آیه‌ای در باره تو نازل شده است که هیچ کس با تو در آن شریک نباشد؟». امام علیه السلام فرمود:

۰.نَعَم، أما تَقرَأُ: (أَفَمَنْ کانَ عَلیٰ بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ یَتْلوهُ شاهِدٌ مِنْهُ)؟ فَالنَّبِیٌّ صلی الله علیه و آله کانَ عَلیٰ بَیِّنَةٍ مِن رَبِّهِ، و أنَا الشّاهِدُ مِنهُ.^۳

۰.آری! مگر این آیه را نخوانده‌ای که می‏فرماید: (أَ فَمَنْ کانَ عَلى‏ بَینَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ یَتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ)؟ پیامبر از جانب پروردگارش بر حجّتی آشکار است و من، آن شاهدی هستم که از او و پیروش هستم.