۲

گواهی از پیامبر صلی الله علیه و آله بر صدق رسالتش

(أ فَمَن کانَ عَلىٰ‏ بَیِّنَةٍ مِن رَبِّهِ وَ یَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِنْهُ وَ مِنْ قَبْلِهِ کِتَابُ مُوسىٰ إِمَامًا وَ رَحْمَةً.^۱

آیا کسى که بر حجّتى روشن از جانب پروردگار خویش است و گواهی از وی به دنبال اوست و پیش از او، کتاب موسی (تورات) که پیشوا (راه‌نما) و رحمت بوده است [، بر صداقت او گواهی داده، با کسی که چنین دلائل روشنی ندارد، یکسان است]؟!).

اشاره

مشرکان مکّه با انکار رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله و قرآن می‌گفتند: این شخصی که مدّعی است از سوی خدا آمده، چرا خدایش ثروتی هنگفت به او نداده، یا فرشته‌ای را برای تأیید او همراهش نکرده است؟ آنان پیامبر صلی الله علیه و آله را فردی دنیاطلب می‌دانستند که ادّعای پیامبری را بهانه کسب دنیا کرده است. از این رو، خداوند در آیه هفدهم سوره هود به معرّفی پیامبر صلی الله علیه و آله و دلائل حقّانیت او پرداخته است.

یکی از این دلائل، شهادت علی علیه السلام بر رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله است که در این بخش بررسی خواهد شد.

براى اهل طهارت و پاکى، امکان‏پذیر نیست:

(لاَ یمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ.^۱

[حقیقت] قرآن را تنها پاک‌شدگان لمس می‌کنند).

بر اساس این آیه شریف، شرط شناخت حقیقى اهل بیت علیهم السلام ـ که به تصریح حدیث ثقلین، همتاى قرآن هستند ـ نیز تهذیب نفس و پاکى جان است و هر چه دل، پاک‏تر و جان، نورانى‏تر باشد، معرفت بیشترى در باره مقامات معنوى و کمالات روحى آنان براى انسان حاصل مى‏گردد. پاکى جان انسان‏ها، آنان را آماده استجابت این دعا در حقّشان مى‏کند؛ دعایی که امام على علیه السلام در تعلیم به نوف بکالى فرمود:

۰.وَ الْحَظْنِی بِلَحظَةٍ مِن لَحَظاتِک تُنَوِّرُ بِها قَلبِی بِمَعرِفَتِکَ خاصَّةً وَ مَعرِفَةِ أولِیائکَ، إنَّکَ عَلىٰ کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ.^۲

۰.با گوشه نگاهى از نگاه‏هایت به من بنگر تا با آن، قلبم را به شناخت ویژه خود و شناخت اولیاى خود روشن گردانى، که تو بر هر کارى توانایى.