است و نیز در عمق اقیانوسها، در پى ناشناخته‌هاست، امّا نکوشیده تا خویشتنِ خویش را بیابد و خود را زنده کند. حیات انسان، در بازگشت به فطرت الهى و پیاده کردن ارزش‌های انسانی و در رأس آنها، عدالت اجتماعی در زندگی است که جامعه امروز بشر از آن بی‌بهره است.
در روایتی از امام صادق علیه السلام در باره آیه (وَ لا یکُونُوا کَالَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ مِنْ قَبْلُ فَطالَ عَلَیهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَ کَثِیرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ) آمده است:
۰.نَزَلَت هٰذِهِ الآیَةُ... فی أهلِ زَمانِ الغَیبَةِ... وقالَ: إنَّمَا الأَمَدُ أمَدُ الغَیبَةِ، فَإِنَّهُ أرادَ عز و جل: یا اُمَّةَ مُحَمَّدٍ! أو: یا مَعشرَ الشّیعَةِ! لَا تَکونوا كَالَّذِينَ أُوتُوا ٱلْكِتَابَ مِن قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ ٱلْأَمَدُ. فَتأویلُ هٰذِهِ الآیَةِ جاءَ فی أهلِ زَمانِ الغَیبَةِ وَ أیّامِها دونَ غَیرِهِم.۱
۰.این آیه... در باره مردم زمان غیبت است... و مراد از «زمان» [در جمله (سپس زمانى طولانى بر آنها گذشت)،] زمان غیبت است. گویا خداوند می‌خواهد بگوید: ای امّت محمّد! یا ای شیعیان! مانند کسانی که پیش‌تر به آنان کتاب داده شد و زمانی طولانی بر آنها گذشت، نباشید. بنا بر این، تأویل این آیه، تنها بر مردم زمان غیبت و عصر غیبت، صدق می‌کند.
پیامها
با در نظر گرفتن توضیحاتی که در تفسیر آیه مورد بحث ارائه شد، می‌توان چند پیام آموزنده از آن استنباط کرد:
۱. رمز حیات معنوی
یاد خداوند سبحان و خشوع و خضوع در برابر ذات اقدس او، جانْ‌مایه معنویت و رمز حیات معنوی است، چنان که در روایتی از پیامبر صلی الله علیه و آله آمده:
۰.بِذِکرِ اللّهِ تَحیَی القُلوبُ، وَ بِنِسیانِهِ مَوتُها.۲
