که در آیه ۱۲۷ سوره اعراف، آمده است:
(وَقَالَ الْمَلأُ مِن قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَتَذَرُ مُوسَى وَقَوْمَهُ لِیفْسِدُواْ فِى الْأَرْضِ وَیذَرَکَ وَ آلِهَتَکَ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءَهُمْ وَنَسْتَحْىِ نِسَاءَهُمْ وَ إِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ.
و سران قوم فرعون گفتند: آیا موسى و قومش را وا مىگذارى تا در زمین، تباهى به راه اندازند و تو و خدایانت را وا گذارد؟! گفت: فرزندانشان را خواهیم کُشت و زنانشان را [برای بردگی] زنده مىگذاریم و ما، بىتردید، بر آنان تسلّط داریم).
در پىِ آن، خداوند فرمود:
(إِنَّ ٱلْأَرْضَ للّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ۱
این زمین را، که از آنِ خداست، به هر کس از بندگانش که بخواهد، به ارث مىدهد).
خداوند چنین کرد و آن جمعیّت مستضعف، یعنى مؤمنانِ بنى اسرائیل را وارث شرق و غربِ زمین گردانید.
خداوند، در باره آنان فرموده است:
(وَ نُمَکِّنَ لَهُمْ فِى الْأَرْضِ).۲
یعنی ما اراده کردهایم که قوم مستضعف (مؤمنان بنى اسرائیل) را در روى زمین، استقرار بخشیم و صاحب نفوذ و سلطه گردانیم.
البته در قوم بنى اسرائیل، حتّى در عصر موسى(، افراد بىبند و بار، ناباب، فاسق و احیاناً کافر بودند، امّا حکومت، در دست مؤمنانِ صالح بود.
زمان تحقّق وعده حکومت مؤمنان صالح
چنان که اشاره شد، این وعده الهی، شامل همه مسلمانانى است که دو صفت «ایمان» و