۳۴
صلوات بر اهل بیت علیهم السلام
(إِنَّ ٱلله وَ مَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِىِّ يَا أَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيمًا.۱
همانا خداوند و فرشتگانش به پیامبر، درود مىفرستند. اى مؤمنان! شما نیز بر او درود بفرستید و کاملاً تسلیم فرمان او باشید).
اشاره
درود، سلام و تحیّت، از جمله آداب اجتماعی است که در فرهنگ غنی اسلام، دارای جایگاه و کارکردهای متنوّعی است. خداوند برای تجلیل و تکریم مقام شامخ پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله بر او درود می‌فرستد و مؤمنان را امر به درود فرستادن بر او می‌کند تا هم نام و یاد او، پیوسته بر زبان‌ها باشد و یادآور سیره و منش او گردد و هم راه ابراز عشق و علاقه به او را به اهل ایمان بیاموزد.
با این حال، خود پیامبر صلی الله علیه و آله به عنوان مفسّر الهی قرآن، درود بر خود را با درود فرستادن بر اهل بیتش قرین ساخته است. از این رو، آیه یاد شده در شمار کرائم قرآن، جای دارد.
واژگان
راغب اصفهانى، در باره معناى «صلاة» مىگوید:
