۳۲

مرجعیت علمی اهل بیت علیهم السلام

(وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِى إِلَیهِمْ فَسْٔلُواْ أَهْلَ الذِّکرِ إِن کنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ.^۱

و ما پیش از تو، جز مردانى که به آنان وحى مى‏کردیم، نفرستادیم. پس اگر نمى‏دانید، از اهل ذکر بپرسید).

اشاره

این آیه، به یک اصل اساسی عقلایی برای تحصیل معرفت، یعنی ضرورت رجوع جاهل به عالم در مسائل مختلف علمی، اشاره دارد. در این آیه، از اهل علم به «اهل الذکر»، تعبیر شده است. از این رو، هر چند مصداق آن در مسئله جنس پیامبران، علمای اهل کتاب است؛ ولی با توجّه به این که ضرورت رجوع جاهل به عالم، اصلی کلّی و عقلی است، ویژه مورد خاصّی نیست. انطباق «اهل ذکر» بر اهل بیت علیهم السلام ـ که سرآمدِ عالمان امّت اسلامی هستند ـ بسیار واضح و روشن است و روایاتی که «اهل ذکر» را به اهل بیت علیهم السلام تفسیر کرده‌اند، از این باب است.

تفسیر

این آیه با اندکى تفاوت در آیه هفتم سوره انبیاء نیز تکرار شده است، یعنى تنها حرف جرّ