مىدهد: «براى کافران خواهد بود».۱
از میان این سه احتمال، احتمال اوّل، قوىتر است، چون با روایات متعدّدى که در سبب نزول آیه وارد شده، مطابقت دارد. علّامه طباطبایی نیز با توجّه به سیاق آیات بعدی، همین رأی را میپذیرد، چرا که در تبیین آیه پنجم همین سوره میفرماید:
(فَاصْبِرْ صَبرْاً جَمِیلاً)،۲ نشان میدهد که کسی از سرِ کفر و عناد، درخواست نزول عذاب کرده است. لذا خداوند، پیامبرش را سفارش به صبر در برابر این گونه رفتارها میکند.۳
بنا بر این، خداوند مىفرماید: این عذاب، مخصوص کافران است و هیچ کس نمىتواند از آن، جلوگیرى کند: (للْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ). همچنین در آیه بعد به کسى که این عذاب را فرو مىفرستد، اشاره دارد: (منَ ٱللهِ ذِى ٱلْمَعَارِجِ). «معارج»، جمع «معرج» به معناى پلّه یا جایى است که از آن صعود مىکنند و از آن جا که خداوند، مقامات گوناگونى براى فرشتگان قرار داده که با سلسله مراتب به سوى قرب خدا پیش مىروند، خداوند، «ذى المعارج»، نامیده شده است.
پاسخ به چند شبهه۴
ابن تیمیّه در باره روایات سبب نزول آیه، شبهههایی مطرح کرده که به طور فشرده به آنها میپردازیم و پاسخ میدهیم.
شبهه اوّل. سوره معارج، مکّی است
ماجراى غدیر بعد از بازگشت پیامبر صلی الله علیه و آله از حجّة الوداع، یعنى در سال دهم هجرى رُخ
1.. طبق احتمال اوّل، «باء» در (بِعَذَابٍ وَاقِعٍ)، زاید و براى تأکید است و طبق تفسیر دوم، «باء» به معناى «عن» است و (لِّلْكَافِرِينَ)یا صفت دوم، «عذاب» است یا «لام» آن به معناى «عَلَى» است، یعنى «عَلَى الکافرین» و این جار و مجرور، متعلّق به «واقع» است و (لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ) صفتِ سوم «عذاب» است.
2.. معارج: آیۀ ۵.
3.. ر. ک: المیزان فی تفسیر القرآن: ج۲۰ ص۸.
4.. ر.ک: تفسیر نمونه: ج۲۵ ص۱۱ ـ ۱۴، منهاج السنة: ج۴ ص۱۳ (به نقل از: الغدیر: ج۱ ص۲۴۷ ـ ۲۶۶).