بر من بست و مرا تهدید کرد که اگر ابلاغ نکنم، عذابم کند». پس نازل شد: (اى پیامبر! آنچه را از پروردگارت بر تو نازل شده است، ابلاغ کن و اگر چنین نکنى، رسالتش را نگزاردهاى و خداوند، تو را از مردم، حفظ مىکند. خداوند، کافران را هدایت نمىکند).
۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله دست على علیه السلام را گرفت و فرمود: «اى مردم! هیچ یک از پیامبران پیشین نبوده، جز آن که دعوت حق را در پایان عمرش لبّیک گفته است. نزدیک است که من هم فرا خوانده شوم و دعوت حق را اجابت کنم. از من سؤال مىشود و از شما هم سؤال مىشود. پس چه مىگویید؟».
۰.گفتند: گواهى مىدهیم که [پیام الهى را] رساندى و خیرخواهى کردى و آنچه را بر گردنت بود، ادا کردى. خدا، برترین پاداشى را که به فرستادگانش داده، به تو بدهد! پس پیامبر صلی الله علیه و آلهفرمود: «خدایا! گواه باش». سپس فرمود: «اى گروه مسلمانان! حاضر به غایب برسانَد».۱
حدیث دوم. حدیثى است که عیّاشى در تفسیر خود از محمّد خزاعى نقل کرده که امام صادق علیه السلامفرمود:
۰.چون پیامبر خدا صلی الله علیه و آله روز جمعه به عرفات رسید، جبرئیل علیه السلام نزدش آمد و گفت: اى محمّد! خداوند، سلامت مىرساند و مىگوید: «به امّتت بگو: با ولایت على بن ابى طالب، (امروز، دینتان را برایتان کامل و نعمتم را بر شما تمام کردم و دین اسلام را برایتان پسندیدم) و پس از این، چیز دیگرى بر شما نازل نمىکنم. نماز و زکات و روزه و حج را بر شما نازل کردم و این، پنجمى است و آن چهار چیز را جز با این نمىپذیرم».۲
عیّاشی، همچنین از زید بن اَرقَم روایت کرده است که گفت:
۰.جبرئیل علیه السلام عصر روز عرفه، ولایت علی بن ابی طالب علیه السلام را بر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله از بیم دروغ‌سازان و منافقان، نگران شد. از این رو، شماری را که من نیز در میان آنان بودم، فرا خواند و در این باره با آنان رایزنی کرد که در همان
