«حَجّةُ الکمال» و «حَجّةُ التمام»، نامیده شده است. همراهان ایشان را در این سفر، از نود هزار تا صد و بیست و چهار هزار نفر، ذکر کرده‌اند. آنان پس از پایان مراسم حج، در تاریخ پنج‌شنبه هجدهم ذىحجّه در نقطهاى به نام غدیر خم در نزدیکى جُحفه ـ که از میقاتهاى حج و عمره است ـ توقّف کردند. این نقطه، چهارراهى است که از شمال به مدینه، از شرق به عراق، از غرب به مصر و از جنوب به یمن، منتهى مىشود. به عبارت روشنتر در این چهارراه، حُجّاج بیت اللّه الحرام از چهار نقطه جهان، گِرد آمده، آن گاه از هم جدا مىشدند. در همین مکان، آیه تبلیغ، نازل شد.
در کتاب شواهد التنزیل ـ که از منابع روایى اهل سنّت است ـ، روایتى از زیاد بن مُنذَر نقل گردیده که بیانگر گوشههایى از این حادثه بزرگ است.
زیاد بن مُنذَر مىگوید:
۰.نزد امام باقر علیه السلام بودم و او با مردم، سخن مىگفت که مردى از اهالى بصره به نام عثمان اعشى ـ که از حسن بصرى، حدیث نقل مىکرد ـ به سوى او آمد و گفت: اى زاده پیامبر خدا، خدا، مرا فدایت کند! حسن به ما مىگوید که آیه: (اى پیامبر! آنچه را از پروردگارت بر تو نازل شده، برسان)، در حقّ مردى نازل شده است؛ ولى نمىگوید در باره چه کسى است!
۰.امام علیه السلام فرمود: «اگر مىخواست، مىتوانست بگوید، امّا مىترسید! جبرئیل علیه السلامبر پیامبر صلی الله علیه و آله فرود آمد و گفت: "خداوند به تو فرمان مىدهد که امّتت را به زکاتشان راه‌نمایى کنى"، او هم کرد.
۰.سپس فرود آمد و گفت: "خداوند به تو فرمان مىدهد که امّتت را به روزهشان راه‌نمایى کنى"، او هم کرد.
۰.سپس فرود آمد و گفت: "خداوند به تو فرمان مىدهد که امتت را به حجّشان راه‌نمایى کنى"، او هم کرد.
۰.سپس فرود آمد و گفت: "خداوند به تو فرمان مىدهد که امتت را به «ولیّ‌شان» راه‌نمایى کنى، همان گونه که به نماز و زکات و روزه و حجّشان راه‌نمایى کردى، تا حجّت، در همه اینها بر ایشان تمام شود".
