در پاسخ فخر رازی، به سه نکته اشاره می‌شود:
۱. اکثر قریب به اتّفاق نحویان، اصولیان، مفسّران و بزرگان ادب، در کتابهاى خود، تصریح مىکنند که از «إنّما»، حصر فهمیده مىشود.۱
۲. فخر رازى در آیه ولایت مىگوید که «إنّما» بر حصر دلالت ندارد؛ امّا در آیات دیگرى که با «إنّما» آمده، حصر را فهمیده است. این آیات عبارت‌اند از:
(فَإِنَّمَا عَلَیکَ الْبَلَاغُ.۲
فقط رساندن پیام، بر عهده توست).
(یَسْٔلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیّانَ مُرْسَاهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّى.۳
از تو در باره قیامت مىپرسند که وقوع آن، چه وقت است؟ بگو: علم آن، تنها نزد پرودگار من است).
(قُلْ إِنَّمَا أَتَّبِعُ مَا یُوحَىٰ إِلَىَّ مِن رَّبِّى....۴
بگو: من تنها آنچه را از پروردگارم به من وحى شود، پیروى مىکنم).
(إِنَّمَا السَّبِیلُ عَلَى الَّذِینَ یسْتَٔذِنُونَکَ وَ هُمْ أَغْنِیاءُ....۵
ایراد، فقط بر کسانى است که با این که توانگرند، از تو اجازه [برای ترک جهاد] مىخواهند.
(قَالَ إِنَّمَا یَأْتِیکُم بِهِ اللهُ إِن شَاءَ وَ مَا أَنتُم بِمُعْجِزِینَ.۶
گفت: خداست که اگر بخواهد، آن را براى شما مىآورد و شما، عاجز کننده[ی او] نخواهید بود).
