۲۳

ولایت امیر مؤمنان علیه السلام

(إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَوٰةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَوٰةَ وَ هُمْ رَاکِعُون * وَ مَن یتَوَلَّ اللهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ فَإِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغٰلِبُونَ.^۱

همانا ولىّ شما، تنها خدا و پیامبر اوست و کسانى که ایمان آورده‏اند؛ همان کسانى که نماز بر پاى مى‏دارند و در حال رکوع، زکات مى‏دهند. و هر کس خدا و پیامبر او و کسانى را که ایمان آورده‏اند، ولىّ خود بداند، [پیروز است، چرا که‏] حزب خدا، همان پیروزمندان‌اند).

اشاره

این آیه که به «آیه ولایت» معروف است، یکی از روشن‌ترین دلائل امامت بلافصلِ امام علی علیه السلام است و علاوه بر روایات معتبر و متعدّدی که در باره سبب نزول این آیه وارد شده، قرائن متعدّدی در متن آن وجود دارد که این مدّعا را اثبات می‌نماید.

سبب نزول

احادیث فراوانى در منابع شیعه و اهل سنّت در باره سبب نزول این آیه نقل شده که بیان مى‏دارند این آیه، در جریان صدقه دادن انگشتر توسّط امام علی علیه السلام در حال رکوع نماز