لذا باید گفت: این فرمان الهی، برای آن بوده است تا مسلمانان، این پیام را دریافت کنند که تنها کسی که شایستگیِ خلافت پیامبر صلی الله علیه و آله را دارد و باید تبلیغ رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله را ادامه دهد، امام علی علیه السلام و فرزندان او (اهل بیت علیهم السلام) هستند.
علّت حقیقی این امر، سنخیت اهل بیت علیهم السلام با رسول اکرم صلی الله علیه و آله و مقام رسالت است، چنان که پیامبر صلی الله علیه و آله به امام علی علیه السلام فرمود:
۰.أنتَ مِنِّى بِمَنزِلَةِ هارونَ مِن موسىٰ إلّا أنَّهُ لا نَبِیَّ بَعدی.۱
۰.جایگاه تو نسبت به من، همچون جایگاه هارون نسبت به موسی علیه السلام است، جز این که بعد از من، پیامبری نخواهد بود.
لذا تنها باید آنان، وظیفه هدایت و امامت جامعه اسلامی را در دست بگیرند.
احیای سنّت برائت از مشرکان
قرنها از آن ماجرا گذشت و خدا مىداند که چه ماجراهایى بر سرِ کشورهاى اسلامى گذشت و هالهاى از سکوت و غفلت بر آنها سایه افکند تا این که مردى از تبار بتشکنان، یعنی امام خمینی رحمه الله، برخاست و نداى برائت، سر داد و حاجیان حریم دوست را موظّف کرد که اعلام برائت را با عنوان رُکنى عظیم براى فریضه حج بپذیرند و بدین ترتیب، حج را از فریضهاى عبادى، به مراسمى عبادى ـ سیاسى مبدّل کرد. براى روشن شدن این مطلب، سه نکته را بیان مىکنیم:
۱. شرک چیست؟
شرک، مفهومى غیر توحیدى دارد و به معناى اعتقاد به قدرتهاى موهوم است. قدرتهاى موهوم، به سه دسته تقسیم مىشوند: ۱. بت نفس امّاره؛ ۲. بت جماد؛ ۳. بت قدرتهاى طاغوتى.
پیرو هواى نفس، به گونهاى بتپرست و مشرک است. بت جماد هم همان بتهاى
