او را می‌بوسیدم و می‌گفتم: «مَن لی وَ لِوَلَدی بعدَکَ یا رَسولَ اللّهِ؟؛ بعد از شما چه کسی برای من و فرزندم خواهد بود؟». ایشان فرمود: «لَکَ اللّهُ بَعدی ووَصِیّی صالِحُ المُؤمِنینَ؛ عَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ؛ برای تو خداست؛ بعد از من نیز وصیّ‌ام صالحِ مؤمنان علی بن ابی طالب خواهد بود».۱
۷. رُشَید هَجَرى می‌گوید: من با مولایم على بن ابى طالب علیه السلام در پشتِ کوفه راه مىرفتم. رو به من کرد و فرمود: «اى رُشَید! سوگند به خدا، صالحِ مؤمنان، منم».۲
۸. از امام زین العابدین علیه السلام نقل شده که ضمن سخنرانی در مجلس یزید ـ لعنه الله ـ در معرّفی خود فرمود:
۰.أنا ابنُ صالحِ المُؤمِنینَ، وَ وارِثِ عِلمِ النَّبِیّینَ.۳
۰.من فرزند شایستهترینِ مؤمنان و فرزند وارث دانشِ پیامبران هستم.
این گونه سخن گفتن، حاکی از آن است که در آن تاریخ، لقب «صالحِ المؤمنین» برای امیر مؤمنان، لقبی شناخته شده بوده است.
۹. در زیارتی که برای امام علی علیه السلام از امام باقر علیه السلام نقل شده، آمده است:
۰.السَّلامُ عَلیٰ صالِحِ المُؤمِنینَ، وَ وارِثِ عِلمِ النَّبِیّینَ.۴
۰.سلام بر برگزیده مؤمنان و وارث دانشِ پیامبران.
۱۰. در زیارت امام حسین علیه السلام نیز می‌خوانیم:
۰.السَّلامُ عَلَیکَ یَا ابنَ صالِحِ المُؤمِنینَ.۵
۰.سلام بر فرزند برگزیده مؤمنان.
گفتنی است بسیارى از مفسّران اهل سنّت نیز این معنا را نقل کرده‌اند یا یکی از اقوال
