مَسروراً لِنَفسی بِأَن اُقتَلَ دونَهُ.۱
۰.و به من فرمان داد که در خوابگاهش بخوابم و با [گذشتن از] جانم از او محافظت کنم. پس به سرعت و از سرِ اطاعت و شادمانىِ این که به پاى او کشته مىشوم، به این کار، مبادرت کردم.
و روشنتر از همه آنچه آوردیم، اشعار ارجمند خود على علیه السلام در وصف این فضیلت والاست که به نقل از حاکم نیشابوری در المستدرک، بیان شد.
امام علیه السلام در این اشعار صریح و روشن، دلیل حضور خود در بستر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را آمادگى براى کشته شدن، اسارت و فداکارى در جهت محافظت از جان پیامبر خدا صلی الله علیه و آله اعلام کرده است.
در تکمیل بحث به اشکالی که از سوی برخی دیگر از اهل سنّت مطرح شده، میپردازیم. آلوسی در تفسیر این آیه می‌نویسد:
۰.بیشتر روایات، گویای نزول این آیه در باره صُهَیب رومی است. او به سمت پیامبر صلی الله علیه و آله مهاجرت کرد، ولی در راه با مشرکان مکّه مواجه شد و با دادن اموال و دارایی‌های خود در در مکّه به آنان، جان خود را خرید و به نزد پیامبر صلی الله علیه و آله رفت. پیامبر صلی الله علیه و آله نیز به او فرمود: «أبا یَحییٰ! رَبِحَ البَیعُ رَبِحَ البَیعُ؛ ای ابو یحیی! آن معامله، سودآور بود؛ آن معامله، سودآور بود» و این آیه را برای او تلاوت کرد.۲
در پاسخ باید گفت: اوّلاً این متنی که آلوسی نقل میکند، تصریحی به نزول آیه ندارد، بلکه خبر از تلاوت این آیه توسّط پیامبر صلی الله علیه و آله بر او میدهد. ثانیاً تنها سه روایت اهل سنّت، صُهَیب رومی را مصداق یا سبب نزول این آیه معرّفی میکند که در منابع اهل سنّت تکرار شده‌اند. ثالثاً این ماجرا بر آیه منطبق نیست؛ چرا که مراد از (یشری نفسه) در آیه، فروختن است، چنان که طبری نیز در آغاز تفسیر این آیه می‌نویسد:
۰.در جای دیگر به وسیله مطالبی که نیازی به تکرار آنها نیست، بیان کردیم که
