۱۲

پیشتازان در ایثار مال

(وَ الَّذِینَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَ الْإِیمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ یُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَیْهِمْ وَ لَا یَجِدُونَ فىِ صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُواْ وَ یؤْثِرُونَ عَلىٰ أَنفُسِهِمْ وَ لَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَ مَن یوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ.^۱

و نیز سهمی از غنائم، برای کسانی از اهل مدینه است که این خانه را برای پذیرایی از مهاجران و گسترش ایمان آماده کردند. هر که را به سوی آنان هجرت کرده است، دوست می‌دارند و در سینه‌های خویش چشمداشتی به آنچه به آنها (مهاجران) داده شده، نمی‌یابند و آنها را [در اموال خود] بر خود، مقدّم می‌دارند، هر چند که خود بِدان نیازمند باشند و هر که از [شرّ] بخل و آز خویش مصون ماند، چنین کسانی رستگارند).

اشاره

یکی از شیوه‌های تربیتی قرآن، تمجید و تعریف از اشخاص به خاطر رفتارها یا گفتارهای پسندیده است. این شیوه علاوه بر ارج نهادن به انسان‌های برتر و ارزش‌ها، نقش‌ الگودهی و تشویق به ارزش‌ها را نیز در بر دارد. یکی از ارزش‌های اخلاقی که خداوند در جای جای قرآن بر آن تأکید نموده است، ایثار (از خود گذشتگی) است.