نیازمند سند معتبر است و قرآن کریم، بهترین سند براى شناخت صحیح اهل بیت علیهم السلام است؛ چرا که مدرکى است که همه فرقه‌های اسلامى بر آن اتفاق نظر دارند.

بر این پایه، در این نوشتار، تلاش خواهیم کرد تا با تکیه بر آیات قرآن، «اهل بیت علیهم السلام» را به امّت اسلامى معرّفى کرده و بدین سان، همه مسلمانان زنده‌دل و متعهّد را حول محور مطمئن خاندان پیامبر خدا صلی الله علیه و آله گرد آوریم و از این راه، فرا روى آنان عرصه‌اى فراخ و پُرظرفیت براى جامعه بزرگ اسلامى در جهت وحدت کلمه، بگشاییم.

ب ـ شناخت اسلام ناب

حدیث متواتر ثقلین، اهل بیت علیهم السلام را همتای همیشگی قرآن کریم معرّفی می‌کند. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در این حدیث شریف تأکید دارد که تمسّک به قرآن و عترت در کنار هم، مانع از گمراهی امّت اسلامی پس از وی خواهد شد. نخستین پیام روشن این حدیث که بر وجوب تمسّک مسلمانان به اهل بیت علیهم السلام دلالت دارد، مرجعیت علمی و دینی آنان است.

آیه وراثت کتاب^۱ نیز ـ که در ادامه بررسی می‌شود ـ، به روشنی، اهل بیت علیهم السلام را وارثان دانش قرآن و میراث‌دار علم نبوی معرّفی کرده. و مرجعیت علمی پس از پیامبر صلی الله علیه و آله را به آنان اختصاص می‌دهد.

افزون بر این، سنّت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله تا نیمه اوّل قرن سوم هجرى، عمدتاً از سوی اهل بیت او علیهم السلام انتشار و تداوم یافته و همه سخنان آنان که به ما رسیده‌اند، در واقع، روایت از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله هستند، چنان که امام صادق علیه السلام مى‌فرماید:

۰.حَدیثی حَدیثُ أبی، وَ حَدیثُ أبی حَدیثُ جَدّی، وَ حَدیثُ جَدّی حَدیثُ الحُسَینِ، وَ حَدیثُ الحُسَینِ حَدیثُ الحَسَنِ، وَ حَدیثُ الحَسَنِ حَدیثُ أمیرِ المُؤمِنینَ، وَ حَدیثُ أمیرِ المُؤمِنینَ حَدیثُ رَسولِ اللّهِ، وَ حَدیثُ رَسولِ اللّهِ‌ قَولُ اللّهِ عز و جل؛^۲

۰.حدیث من، حدیث پدرم است و حدیث پدرم، حدیثِ جدّم است و حدیثِ

سیاسى، دنیوى و اخروى جامعه اسلامى دارد؛^۱ امّا مهم‌ترین و ارزنده‌ترین برکت آن را در دو عنوان مى‌توان خلاصه کرد:

الف ـ وحدت کلمه امّت اسلامى

مسلمانان جهان از آغاز تا کنون، متأسّفانه همواره از نداشتن وحدت و همبستگى، ضربه‌های جبران‌ناپذیرى خورده‌اند که تاریخ شاهد صدق آن است. امروز نیز شرایط سیاسى و اجتماعى حاکم بر جهان اسلام و توطئه‌هاى پیچیده سردمداران استکبار جهانى بر ضد امّت اسلامى و اسلام، ضرورت وحدت کلمه مسلمانان را دو چندان کرده و نگاه همه اندیشمندان متعهّد و خیرخواهان جهان اسلام را به این موضوع، معطوف داشته است.

در همه اعصار و به‌ویژه عصر کنونی، «مودّت اهل بیت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله»، بهترین پیام‌آور دوستى امّت اسلامى و موجب وحدت کلمه آنهاست، چنان که در زیارت‌نامه آن بزرگواران مى‌خوانیم:

۰.بِمُوالاتِکُم تَمَّتِ الکلِمَةُ، وَ عَظُمَتِ النِّعمَةُ، وَ ائتَلَفَتِ الفُرقَةُ.^۲

۰.با دوستى شما، کلمه [دین الهی] کامل شد و نعمت، عظمت یافت و اختلاف امّت، به ائتلاف و وحدت کلمه تبدیل شد.

از آنجا که دوستى، فرمایشی و دستورى نیست، وجوب محبّت اهل بیت علیهم السلام، به معناى وجوب شناخت آنهاست؛ زیرا هر چند افراد بشر خوبى و خوبان را به فطرت دوست دارند، ولى تا شناخت خوبى و خوبان صورت نپذیرد، موضوع «دوستى» تحقّق نمی‌یابد. از سوی دیگر، اهل بیت علیهم السلام آن قدر خوبى و زیبایى دارند که کسى نمى‌تواند زیبایى‌هاى جذّاب آنان را ببیند و به آنها علاقه‌مند نشود؛^۳ لیکن این معرّفى و شناخت،