اگر خدا بخواهد، همه مردم، مؤمن مىشوند).
امّا این پذیرش، جبرى است و ارزشى ندارد و خداوند، این را نمىخواهد؛ بلکه اراده کرده است که زمینه فراگیر شدن اسلام به دست خود مردم، فراهم شود و مردم، خودشان براى اقامه عدل و حق، قیام کنند و در این صورت است که خدای سبحان، آنها را یاری خواهد کرد:
(إِن تَنصُرُواْ اللَهَ ینصُرْکمْ.۱
اگر خدا را یارى کنید، یارىتان مىکند).
اگر قیام کردند خداوند، نصرت مىدهد و به حرکتشان، برکت مىبخشد و آنان را به هدف مىرساند:
(إِنَّ اللهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِمْ.۲
در حقیقت خدا حال قومی را تغییر نمی‌دهد تا آنان حال خود را تغییردهند).
اگر خداوند مىخواست با معجزه، دینش را فراگیر کند، در زمان برترینِ موجودات و برترینِ اهل بیت، یعنى پیامبر صلی الله علیه و آله، چنین مىکرد و نیازى به آن همه تلاش نبود، امّا این کار را نکرد. پیام این آیه نیز همین است که مردم بکوشند و زمینهسازِ جهانی شدن اسلام به رهبری اهل بیت علیه السلام شوند.
۲. عزّت و خودباوری مسلمانان
این آیه به همه مسلمانان، پیام عزّتمندی و اعتماد به نفس می‌دهد؛ چرا که می‌دانند تمام تلاش‌های آنان در راه اقامه اسلام و قوانین آن، روزی جهانی خواهد شد.
