کوفی (م ۲۰۸ق) در آن است^۱ که وی، به اتّهام تمایل به شیعیان، تضعیف و جرح شده است، در حالی که برخی از رجالیان اهل سنّت، او را توثیق کرده‌اند.^۲

دوم این که متن، به وسیله روایات سبب نزول و روایت نقل شده از امام سجّاد علیه السلام در پاسخ به آن مرد شامی، تقویت می‌شود.

سوم این که این روایت، توسّط بسیاری از دانشمندان اهل سنّت، همچون ثعلبی، ابن ابی حاتم، زمخشری، حاکم حسکانی، هیثمی و طبرانی، گزارش شده است.^۳

چهارم این که چنان که بیان شد، ثعلبی بعد از گزارش این روایت می‌گوید: حدیث کسا و دیگر احادیث در مناقب این خانواده، گواه این تفسیر است.^۴

۲. مکّی بودن سوره شورا

ممکن است در برابر تفسیری که ارائه شد، اشکال شود که سوره شورا، مکّی است^۵ و در آن زمان، هنوز ازدواج امام علی علیه السلام و فاطمه زهرا( انجام نگرفته بود تا خداوند، محبّت آن دو و فرزندانشان را پاداش رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله قرار دهد،^۶ بویژه این که از قتاده نقل شده که این آیه، بعد از سؤال مشرکان از یکدیگر در باره مزد رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شده است و لذا این آیه در مکّه نازل شده است.^۷

پاسخ شبهه دوم

مکّی یا مدنی بودن یک سوره، به معنای مکّی یا مدنی بودن تمام آیات آن نیست و ممکن

یا در روایتى دیگر مى‏فرماید:

۰.أدِّبُوا أَولاَدَکُم عَلىٰ ثَلاثِ خِصالٍ: حُبِّ نَبِیِّکُم، وَ حُبِّ أهلِ بَیتِهِ، وَ قِراءَةِ القُرآنِ.^۱

۰.فرزندان خود را به داشتن سه ویژگى، پرورش دهید: دوست داشتن پیامبرتان، دوستى خاندان او و تلاوت قرآن.

این گونه روایات، در واقع، به لزوم آشناسازى فرزندان با زندگى پیامبر صلی الله علیه و آله و خاندانش و اخلاق و رفتار پسندیده آنان، دلالت دارد تا پس از شناخت پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیتش، از محبّان و دوستداران آن بزرگان معصوم و در نتیجه، از رستگاران گردند.

آرى! هر گاه شخص خردمندی، دیگرى را به محبّت چیزى یا کسى فرا خواند، در حالى که محبّت آن را در دل نداشته، بلکه آن را اصلاً نمى‏شناسد، حاکى از آن است که آن چیز یا آن کس، واقعاً دوست داشتنى است، جز آن که مخاطب، آن را نمى‏شناسد. در نتیجه، وادار نمودن وى به دوستى آن، در واقع، وادار نمودن وى به شناخت آن است و این، از روش‏هاى متداول در گفتار است.

پاسخ به چند شبهه

۱. ضعف سندی روایت

آلوسی، بعد از اشاره به تفسیر آیه به گونه‌ای که شیعه بیان می‌کند، می‌گوید در تفسیر «قُربی»، اختلاف است و برخی می‌گویند مراد، علی و فاطمه و حسنین علیهم السلام هستند؛ امّا سند این خبر، چنان که سیوطی و ابن حجر تصریح کرده‌اند، ضعیف است. در این خبر، انصار مدینه از پیامبر صلی الله علیه و آله در باره کسانی که محبّت آنان واجب است، پرسش می‌کنند و پیامبر صلی الله علیه و آله نیز به این افراد، اشاره می‌کند.^۲

پاسخ شبهه اوّل

اوّل این که ضعف سندی این روایت به سبب وجود شخصی به نام حسین بن حسن اَشقَر