۲. سرانجام لجاجت
عاقبت لجبازى، پشیمانىِ ابدى است. نعمان بن حارث، اگر لج‌باز و تنگ‌نظر و گستاخ نبود، بدین سرانجام شوم و نکبت‌بار، دچار نمىشد. بعد از این که پیامبر صلی الله علیه و آله سه بار سوگند خورد که انتصاب على علیه السلام از جانب خداست، باز به جهت لجاجت و تعصّب، خودش را نفرین کرد و به عذاب، گرفتار شد. در روایتى از پیامبر صلی الله علیه و آله آمده است:
۰.إیّاکَ وَ اللَّجاجَةَ؛ فَإِنَّ أوَّلَها جَهلٌ، وَ آخِرَها نَدامَةٌ.۱
۰.از لجاجت بپرهیز که اوّلش نادانى و پایانش پشیمانى است.
امام على علیه السلام نیز فرمود:
۰.خَیرُ الأخلاقِ أبعَدُها عَنِ اللَّجاجِ.۲
۰.بهترین خوىها، دورترینِ آنها از لجاجت است.
۳. خطر دشمنی با اهل بیت علیهم السلام
یکی از پیامهاى مهمّ این آیات، هشدار در باره خطر دشمنی با اهل بیت علیهم السلام است. در روایات نیز به دشمنان اهل بیت علیهم السلام وعده آتش دوزخ، داده شده است. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
۰.بهشت بر کسى که به اهل بیتم ستم کند و با آزردن عترتم مرا بیازارد، حرام شده است.۳
۴. امکان پیشگیری از عذاب الهی توسّط مؤمنان
شاید این جمله که خداوند سبحان می‌فرماید: (کافران نمی‌توانند عذاب الهی را دفع کنند)، اشاره به این است که مؤمنان با تضرّع و زارى و توبه به درگاه الهى، مىتوانند عذاب را برگردانند، چنان که قوم یونس علیه السلام با توبه و بازگشت به خدا، عذاب را از خود راندند.
