اثري از ستون نبود. و چون اين محراب بزرگ کهنه و کثيف شده بود، وزير فرمان داد تا روي آن را بتراشند و سفيدش کنند (ليبيضوه)، پس آن را تراشيدند و پس از تراشيدن سطح محراب ديدند که محراب را سه بار سفيد (بيضوه) و سرخش (حمَّروه) کرده، ^۱ و در هر بار، سفيد و سرخ کردن، آن را به سوي چپ متمايل کرده‌اند (امالوه الي اليسار). ^۲
امير در اين باب حيران شد و مرا احضار کرد و آن را به من نشان داد. همراه او جمعي از عالمان و خردمندان نيک‌رفتار بودند که در اين امر متحير و در انديشه بودند. ناگاه، به ذهنم خطور کرد که اين محراب امير المؤمنين( بوده است و در آن نماز مي‌خواند و آن در نيز دري بوده است که از آن طريق از خانه‌اش به مسجد مي‌آمد، زيرا به کف متصل بوده است و چون آن ديوار قديمي بود و محرابي که در آن قرار داشت، موافق جهت شرعي نبود، وي( به سمت چپ متمايل مي‌شد. مسلمانان بعد از او نيز اين سفيدي و سرخي را به سوي چپ متمايل کردند تا مردم بدانند که حضرت( در آن تياسر کرده است و آن را سرخ کردند تا بدانند که وي( در آنجا کشته شد. علت تکرار اين سفيدي و سرخي نيز، مندرس و کثيف (کثافه)‌ شدن محراب بود. چون مسجد ويران شد و ستون‌ها و صفه‌ها ويران شدند و کف اصلي پنهان شد و کف ديگري پديد آمد (السطح الجديد)، برخي از مردم بر اين سطح تازهْ آن محراب کوچک را ساختند و دري کوچک نزديک به آن احداث کردند که به محراب و باب علي( معروف شدند. چون اين نظر را بر وزير و حضار عرضه داشتم، همگي مرا تصديق کردند و از من پذيرفتند و نماز معهود در محرابش را در آنجا خواندند و دعايي که قرائتش بعد از نماز در آن محراب مشهور است، در آن خواندند و در نماز، آن گونه که در محراب ديدند، به سوي چپ متمايل شدند. وزير نيز دستور داد تا آن محراب را بيش از ديگر محراب‌ها زينت کنند، ليکن معمار در اين کار سستي کرد و در عراق آن حوادثي که رخ داد، پيش آمد، ^۳ و اين محراب مانند ديگر محراب‌ها دست نخورده ماند. ^۴
اما آيا دليلي داريم تا باور کنيم که مسجد کوفه به همان مقداري که شولستاني، به استناد محرابي که آن را محراب علي شناسايي کرده است، برايمان مي‌گويد، به سمت راست متمايل بود؟ شواهد اندکي در باب جهت مسجد در قرون اوليه اسلامي در دست داريم، ^۵ و برخلاف مسجد واسط به ندرت حفاري شده