اصلي انجيل مسيحي را تشکيل مي‌دهد. مسيحيان، حضرت عيسي را تجسّد خدا و داراي مقام الوهي مي شناسند. با اين حال، در دهه هاي اخير، گروهي از دانشمندان مسيحي ادبيات تجسّد را نيز بهره مند از زبان اسطوره اي دانسته اند. سي سال پيش، جان هيک، انديشمند مسيحي به همراه شماري ديگر از دانشمندان مسيحي با نوشتن کتاب اسطوره تجسّد، ^۱ واقعيت اين عقيده را زير سؤال بردند. تصليب ^۲ و رستاخيز ^۳ نيز ـ که دو پايه ديگر انجيل مسيحي است ـ توسط برخي ديگر از پژوهشگران غربي، افسانه‌اي قلمداد شده است. ^۴ برخي نيز مسيحيت را حاصل انديشه‌هاي کساني مي‌دانند که در ظاهر، پيرو اين مسيحِ اسطوره‌اي بوده‌اند. مطابق اين ديدگاه، حضرت عيسي پايه‌گذار مسيحيت نيست، بلکه آنچه امروزه به عنوان آيين مسيحيت نام بُردار است، آييني است که پولسِ رسول ^۵ آن را بنيان نهاده است. ^۶
نکتة دوم، آن‌که اگر برخي مطالب قرآن و احاديث اسلامي امروزه براي مسيحيان شگفتي ساز است، اين امر براي مخاطبان اوليه و اصلي در زمان نزول قرآن و عصر صدور روايات چنين نبوده است، بلکه مسيحيان معاصر پيامبر اسلام و پيشوايان ديني بر خلاف هم کيشان غربي امروزي خود، نه تنها مطالب قرآن و سخنان رهبران ديني اسلام را دربارة عيسي اموري پريشان و جعلي تلقي نمي کردند، بلکه آنها را معتبر و منسجم مي يافتند. ويليام وات مونتگمري ^۷ ، دانشمند برجسته مسيحي معاصر نيز مي‌نويسد: ما از ديدگاه‌هاي دقيق مسيحياني كه در مكه مي‌زيسته‌اند يا به آنجا سفر مي‌كرده‌اند، عملاً چيزي نمي‌دانيم، ولي ‌بايد بپذيريم كه بينش قرآني از اعتقادات آنان، به طور عمده، صحيح بوده و نيز بر حسب ظاهر، اين بينش آن قدر واقعيت داشته كه براي [حضرت] محمّد در مراوداتش با گروه‌هاي مسيحي مكه و ساير مسيحيان ساكن مناطق ديگر عربستان، مخصوصاً در برخورد دو سال آخر عمر او با مسيحيان، به اندازه كافي تأثير گذاشته است. ^۸

عيسي(عليه السلام) در روايات كتاب الكافي

پس از مقدمه ياد شده، به بررسي روايات الکافي دربارة‌ حضرت عيسي و مقايسه آن با ديدگاه‌هاي مسيحيت امروز مي‌پردازيم. کودکي حضرت عيسي، افعال، سخنان و معجزات آن حضرت، نقد اعتقاد به