يك . پيشنهادها

۱ . كارشناسى جدّى و به دور از شتاب و فضازدگى در مرحله انتخاب موضوع،
۲. انتخاب موضوعات ريز و جزئى،
۳. تعيين اهداف شفاف و روشن براى همايش،
۴. طرح يك يا چند «پرسش علمى» در زمينه هاى مبهم و خالى مسئله،
۵. شناسايى پژوهشگران خاصِ آن موضوع،
۶. مأخذشناسى موضوع، با هدف پى بردن به كارهاى انجام شده (پيش از شروع به طراحى علمى)،
۷. برنامه ريزى علمى بر پايه خلأها و موارد مبهم و يا با هدف به روز كردنِ تحقيقات پيشين،
۸. همكارى با مؤسسات و مراكز علمى - تحقيقاتى مشابه،
۹. پيش بينى نشستهاى مقدماتى،
۱۰. اجراى نشستها به صورت جلسات عمومى و كميسونهاى تخصصى،
۱۱ . برگزارى نشستهاى علمى پس از برپايى همايش جهت تجزيه و تحليل پژوهشها،
۱۲. ارائه همزمان همايش در فضاى مجازى و رسانه هاى ملى.

دو . آسيب ها

۱ . رها شدن حركتْ پس از پايان يافتن همايش و نپرداختن به جمع بندى و دستاوردها،
۲ . هزينه هاى جانبى غيرلازم، چون هديه دادن و...، ^۱
۳ . متكلم وحده بودن سخنرانها و صاحبان مقالات علمى (چرا كه بسيارى از مواقع، سخنرانان و صاحبان مقاله از آرا و نظريات ديگر شركت كنندگان،