مرتبه فرمود: خداوند تو را رحمت كند. ^۱
شناخت ژرف و عميق از حجت خدا، زمينه ساز چنين تسليم و تعبدى است.

۱۲. عبادت

نجاشى درباره حضرت عبدالعظيم حسنى(ع) از احمد بن محمدبن خالد برقى نقل مى كند كه عبدالعظيم پس از آن كه از چنگ سلطان زمان فرار كرد و به رى آمد، در خانه مردى از شيعيان در سكّة الموالى ساكن شد و در آنجا به عبادت اشتغال ورزيد. روزها روزه داشت و شبها را به عبادت مى پرداخت؛ چنان كه نقل شده است: «و كان (فكان) يعبد اللّه في ذلك السرب و يقوم نهاره و يقوم ليله» ^۲ صاحب بن عباد نيز در شرح حال حضرت عبدالعظيم به اين ويژگى حضرت اشاره دارد و مى نويسد: «... عابد... و كان يعبداللّه عزّوجلّ في ذلك السرب يصوم النهار و يقوم اللّيل» ^۳ عبادت خدا و روزه دارى و شب زنده دارى كار مردان خدا است؛ آنان كه در سويداى قلبشان حبّ خدا جا دارد و شور و هوايى ديگر به سر دارند. جّد اعلاى ما حضرت آيةاللّه شيخ محمدعلى صفايى حايرى قمى براى فرزندشان نقل كردند كه شبى از شبها براى نماز شب بيدار شدم، ولى گويا حال برخاستن از بستر را نداشتم. در اين هنگام از بادگير خانه صدايى شنيدم كه مى گفت: برخيز! عاشقى شيوه رندان بلاكش باشد.
عبادت سلوك صراط مستقيم است، خداوند مى فرمايد: «و أن اعبدوني هذا صراط مستقيم»؛ ^۴ و مرا بپرستيد كه راه مستقيم اين است حضرت عبدالعظيم حسنى -سلام اللّه عليه با عبادتى كه با كيفيت «احمزه ^۵ » و با كميت استمرار زينت يافته بود ره پوى صراط مستقيم بوده است.