بايد در برابر خدا و حجت هاى وى تسليم باشند. تسليم نشان معرفت و شناخت است.

۰.الامام الباقر(ع):أحقّ من خلق اللّه بالتسليم لما قضى اللّه من عرف اللّه؛ ^۱

۰.كسى كه خدا را شناخت، از همه به تسليم در برابر قضاى الهى سزاوارتر است.

عبدالعظيم حسنى سرشار از اين روح تسليم است و اساساً مشخصه ارزش آفرين و ويژگى مشهود اين راوى بزرگ همان تسليم و تعبّد او در برابر خداوند و حجتهاى الهى است. اين ويژگى را با كمترين نگاه به زندگى اين عبد بزرگ همه مى يابند. ما به برخى از آنچه اين تسليم را مى نماياند، اشاره مى كنيم:
الف. درك محضر امام و دانش پذيرى از امام،
ب. پرسش از امام چه حضوراً و چه كتباً،
پ. عرض دين خويش بر امام،
ت. تأييد ويژه امام از او و شهادت امام بر اينكه حضرت عبدالعظيم حسنى به حق ولىّ امام است،
ث. ارجاع و اعتماد امامان به وى.
مناسب است به اسوه ديگرى از تسليم منشان اشاره كنيم:

۰.امام صادق(ع) درباره عبداللّه بن ابى يعفور فرمود:ما وجدت أحداً يقبل وصيّتي و يطيع أمري إلاّ عبداللّه بن أبي يعفور ^۲ ؛

۰.كسى را كه سفارش مرا بپذيرد و دستورم را اجرا كند، جز عبداللّه بن ابى يعفور نمى شناسم.

در روايتى آمده است كه عبداللّه بن ابى يعفور به امام صادق(ع) گفت: اگر يك انار را دو نيم كنيد و شما بگوييد كه اين نيم حرام و اين نيم حلال است مى پذيرم كه همان را كه شما حلال گفته ايد حلال و همان را كه حرام گفته ايد حرام است. امام صادق(ع) دو