219
شناخت‌نامه قرآن برپايه قرآن و حديث ج1

۱۸۹.صحيح البخارى - به نقل از عايشه -:حارث بن هشام از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله پرسيد : اى پيامبر خدا ! وحى چگونه به تو مى‏رسد ؟
پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود : «گاهى اوقات [با صدايى ]مانند صداى زنگ بر من مى‏آيد كه اين ، سخت‏ترين حالت آن است . سپس قطع مى‏شود و من آنچه را گفته است ، مى‏گيرم . گاهى اوقات هم فرشته به صورت مردى بر من نمايان مى‏گردد و با من ، سخن مى‏گويد و من ، آنچه را مى‏گويد ، دريافت مى‏كنم» .

۱۹۰.مسند ابن حنبل - به نقل از عايشه -:گاه به پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله در حالى كه سوار بر شترش بود ، وحى مى‏شد و [از سنگينى وحى ،] شتر ، زانو مى‏زد .

۱۹۱.الطبقات الكبرى - به نقل از عايشه -:پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله زمانى كه بر او وحى نازل مى‏شد ، سرش تير مى‏كشيد (/ مانند شخص خوابيده، صداى خاصّى از او شنيده مى‏شد) و رنگ چهره‏اش تغيير مى‏كرد و در دندان‏هاى پيشينش ، احساس سرما مى‏كرد (/ دندان‏هاى پيشينش، به هم مى‏خورد) و عرق ، مانند دانه‏هاى مرواريد ، از صورتش سرازير مى‏شد .

۱۹۲.فتح البارى - به نقل از عايشه ، در باره پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله -:هر گاه بر ايشان وحى فرود مى‏آمد ، عرق مى‏ريخت .


شناخت‌نامه قرآن برپايه قرآن و حديث ج1
218

۱۸۹.صحيح البخاري عن عائشة : إنَّ الحارِثَ بنَ هِشامٍ سَأَلَ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله فَقالَ : يا رَسولَ اللَّهِ ، كَيفَ يَأتيكَ الوَحيُ؟
فَقالَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله : أحياناً يَأتيني مِثلَ صَلصَلَةِ الجَرَسِ ، وهُوَ أشَدُّهُ عَلَيَّ ، فيُفصِمُ عَنّي وقَد وَعَيتُ عَنهُ ما قالَ ، وأحياناً يَتَمَثَّلُ لِيَ المَلَكُ رَجُلاً ، فَيُكَلِّمُني ، فَأَعي ما يَقولُ. ۱

۱۹۰.مسند ابن حنبل عن عائشة : إن كانَ لَيُوحى‏ إلى‏ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله وهُوَ عَلى‏ راحِلَتِهِ فَتَضرِبُ بِجِرانِها ۲. ۳

۱۹۱.الطبقات الكبرى عن عائشة : كانَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله إذا نَزَلَ عَلَيهِ الوَحيُ يَغِطُّ في رَأسِهِ ويَتَرَبَّدُ وَجهُهُ ۴ ، ويَجِدُ بَرداً في ثَناياهُ ، ويَعرَقُ حَتّى‏ يَتَحَدَّرُ مِنهُ مِثلُ الجُمانِ ۵. ۶

۱۹۲.فتح الباري عن عائشة في ذِكرِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله - : كانَ إذا أتاهُ الوَحيُ أخَذَهُ السَّبَلُ ۷. ۸

1.صحيح البخاري : ج ۱ ص ۴ ح ۲ ، صحيح مسلم : ج ۴ ص ۱۸۱۶ ح ۸۷ ، الموطّأ : ج ۱ ص ۲۰۲ ح ۷ ، كنز العمّال : ج ۱۱ ص ۴۵۹ ح ۳۲۱۵۳ ؛ مجمع البيان : ج ۱۰ ص ۵۷۰ ، المناقب لابن شهر آشوب : ج ۱ ص ۴۳ ، بحار الأنوار : ج ۵۹ ص ۲۱۴ .

2.قال الزمخشري : من المجاز : ضَرَب الإسلام بجِرانه ؛ أي ثبت واستقرّ ، وهو من المجاز المنقول من الكناية من قولهم : ضَرَب البعير بجرانه ، وألقى‏ جِرانَه ؛ إذا بَرَك (أساس البلاغة : ص ۵۷ «جرِن») .

3.مسند ابن حنبل: ج ۹ ص ۴۳۰ ح ۲۴۹۲۲ ، تفسير ابن كثير : ج ۸ ص ۲۷۷ ، تفسير القرطبي : ج ۱۹ ص ۳۸ نحوه ؛ مجمع البيان : ج ۱۰ ص ۵۷۰ ، بحار الأنوار : ج ۱۸ ص ۲۶۳ ح ۲۰ نقلاً عن المنتقى‏ نحوه .

4.ترَبّدَ وجهُه : تغيّرَ ، وقيل : صار كلَونِ الرماد ( تاج العروس : ج ۴ ص ۴۴۷ « ربد » ) .

5.الجُمان : هو اللؤلؤ الصِغار ، وقيل : حَبٌّ يُتَّخَذ من الفضّة أمثال اللؤلؤ (النهاية : ج ۱ ص ۳۰۱ « جمن » ) .

6.الطبقات الكبرى : ج ۸ ص ۳۷۹ ، سبل الهدى والرشاد : ج ۲ ص ۳۴۵ .

7.يقال : أسبَلَ المطَرُ والدّمعُ ؛ إذا هَطَلا ، والاسم السَّبَل (النهاية : ج ۲ ص ۳۴۰ «سبل» ) . والظاهر أنّها استعملت هنا في العَرَق ؛ كناية عن شدّة تعرّقه صلى اللَّه عليه و آله عند نزول الوحي .

8.فتح الباري : ج ۸ ص ۴۷۶ ، سبل الهدى والرشاد : ج ۲ ص ۳۴۶ .

  • نام منبع :
    شناخت‌نامه قرآن برپايه قرآن و حديث ج1
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 123941
صفحه از 500
پرینت  ارسال به