۱۳۷.رجال الكشّى- به نقل از نصر بن صباح -: از يکى از راويان شيعه شنيدم که محبوب - پدر حسن -، در برابر هر حديثى که [پسرش حسن] از على بن رئاب مىنوشت، يک درهم به او، مىداد.
۴ / ۳
گفت و شنودِ حديث
۱۳۸.امام على علیه السّلام: اين حديث[ها] را به گفتگو بگذاريد و به ديدار يکديگر برويد که اگر چنين نکنيد، کهنه مىشود.
۱۳۹.الحكايات- به نقل از خيثمه -: هنگامى که مىخواستم از مدينه بروم، نزد امام صادق علیه السّلام رفتم تا با ايشان، وداع کنم. ايشان فرمود: «به دوستداران ما سلام برسان و آنان را به تقواى الهى سفارش کن... و اين که يکديگر را در خانههايشان، ملاقات کنند و در علوم دينى، گفتگو کنند که زنده شدن امر ما در آن است. خداى رحمت کند بندهاى را که امر ما را زنده مىدارد.
۱۴۰.مصادقة الإخوان- به نقل از بکر بن محمّد اَزْدى -: امام صادق علیه السّلام به فضيل فرمود: «آيا با هم مىنشينيد و گفتگو مىکنيد؟». گفت: آرى، فدايت شوم! فرمود: «اين گونه مجالس را دوست دارم. اى فضيل! امر ما را زنده نگه داريد. رحمت خدا بر آن کس که امر ما را زنده بدارد. اى فضيل! هر کس ما را ياد کند يا در حضور او از ما ياد شود و از چشمش به اندازه پَرِ مگسى اشک در آيد، خداوند، گناهان او را مىبخشد، اگر چه فزونتر از کف آب دريا باشد».
۱۴۱.دعائم الإسلام: امام صادق علیه السّلام فرمود: «خداوند، رحمت کند کسى که امر ما را زنده کند». گفته شد: مقصود از زنده کردن امر شما چيست، اى فرزند پيامبر خدا؟ فرمود: «آن را نزد عالمان و دينداران و خردمندان، ياد کنيد».
۱۴۲.امام صادق علیه السّلام -به داوود بن سرحان -: اى داوود! سلام مرا به دوستدارانم برسان که من مىگويم: رحمت خدا بر آن بندهاى که با ديگرى گِرد آيد و دو نفرى در باره امر ما گفتگو کنند که در اين حال، سومين نفر آنان، فرشتهاى است که براى آن دو، آمرزش مىطلبد. هيچ دو نفرى گِرد هم نيامدند و از ما ياد نکردند، مگر اين که خداوند متعال، به وجود آنان بر فرشتگان باليد. پس هر گاه گِرد هم آمديد، به ذکر، مشغول شويد؛ زيرا گردهم آمدن و گفتگوى شما با يکديگر، موجب زنده شدن ما مىشود. بعد از ما، بهترينِ مردم کسى است که در باره امر ما گفتگو کند و به ياد آورىِ ما فرا خوانَد.
