75
گزیده شناخت نامه حدیث

فصل چهارم:

شناخت حدیث

۴ / ۱

فراگيرى و یاددهی حديث

۱۲۷.امام صادق علیه السّلام: پيامبر خدا صلی الله علیه و آله در مسجد خَيف براى مردم سخنرانى کرد و فرمود: «خداوند، خوش‏رو کند بنده‏اى را که سخن مرا مى‏شنود و آن را در مى‏يابد و حفظ مى‏کند و به کسى که نشنيده، مى‏رساند؛ زيرا بسا حامل علمى که خود، عالِم نيست و بسا کسى که علم را به کسى منتقل مى‏کند و آن کس از او، داناتر است».

۱۲۸.سنن الدارمى- به نقل از جبير بن مُطعم -: پيامبر خدا صلی الله علیه و آله در مسجد خَيف در مِنا [به سخن] ايستاد و فرمود: «خداوند، خوش‏رو گرداند بنده‏اى را که گفتارم را مى‏شنود و آن را درک مى‏کند و سپس به کسى که آن را نشنيده است، مى‏رسانَد».

۱۲۹.پيامبر خدا صلی الله علیه و آله: مَثَل کسى که دانش مى‏آموزد، ولى آن را بازگو نمى‏کند، مَثَل کسى است که گنج مى‏اندوزد، ولى از آن خرج نمى‏کند.

۱۳۰.پيامبر خدا صلی الله علیه و آله: در طلب علم بشتابيد که [شنيدن] حديثى از يک راست‏گو، بهتر از دنيا و همه طلا و نقره روى آن است.

۱۳۱.پيامبر خدا صلی الله علیه و آله: هر کس دو حديث فرا بگيرد که برايش سودمند باشند يا آنها را به ديگرى بياموزد که از آن دو حديث، بهره مند شود، بهتر از عبادت شصت ساله است.


گزیده شناخت نامه حدیث
74

الفَصلُ الرابع:

مَعرِفَةُ الحَديثِ

۴ / ۱

تَعَلُّمُ الحَديثِ وَتَعليمُهُ

۱۲۷.الإمام الصادق علیه السّلام: إنَّ رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه و آله خَطَبَ النّاسَ في مَسجِدِ الخَيفِ فَقالَ: «نَضَّرَ اللّهُ عَبدا سَمِعَ مَقالَتي فَوَعاها وحَفِظَها وبَلَّغَها مَن لَم يَسمَعها، فَرُبَّ حامِلِ فِقهٍ غَيرُ فَقيهٍ، ورُبَّ حامِلِ فِقهٍ إلى مَن هُوَ أفقَهُ مِنهُ».۱

۱۲۸.سنن الدارمي عن جبير بن مطعم: قامَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله بِالخَيفِ مِن مِنىً، فَقالَ: «نَضَّرَ اللّهُ عَبدا سَمِعَ مَقالَتي فَوَعاها، ثُمَّ أدّاها إلى مَن لَم يَسمَعها».۲

۱۲۹.رسول اللّه‏ صلی الله علیه و آله: مَثَلُ الَّذي يَتَعَلَّمُ العِلمَ ثُمَّ لا يُحَدِّثُ بِهِ، كَمَثَلِ الَّذي يَكنِزُ الكَنزَ فَلا يُنفِقُ مِنهُ.۳

۱۳۰.رسول اللّه صلی الله علیه و آله: سارِعوا في طَلَبِ العِلمِ؛ فَالحَديثُ مِن صادِقٍ خَيرٌ مِنَ الدُّنيا وما عَلَيها مِن ذَهَبٍ وفِضَّةٍ.۴

۱۳۱.عنه صلی الله علیه و آله: مَن تَعَلَّمَ حَديثَينِ اثنَينِ يَنفَعُ بِهِما نَفسَهُ أو يُعَلِّمُهُما غَيرَهُ فَيَنتَفِعُ بِهِما، كانَ خَيرا لَهُ مِن عِبادَةِ سِتّينَ سَنَةً.۵

1.. الكافي: ج ۱ ص ۴۰۳ ح ۱ عن ابن أبي يعفور، الأمالي للمفيد: ص ۱۸۶ ح ۱۳ عن أبي خالد القمّاط.

2.. سنن الدارمي: ج ۱ ص ۸۰ ح ۲۳۲، مسند ابن حنبل: ج ۵ ص ۶۱۵ ح ۱۶۷۳۸.

3.. المعجم الأوسط: ج ۱ ص ۲۱۳ ح ۶۸۹، جامع بيان العلم: ج ۱ ص ۱۲۲ كلاهما عن أبي هريرة.

4.. التدوين في أخبار قزوين: ج ۱ ص ۱۸۸ عن جابر، كنز العمّال: ج ۱۰ ص ۱۵۴ ح ۲۸۷۸۸.

5.. منية المريد: ص ۳۷۲؛ تاريخ أصبهان: ج ۲ ص ۹۰ الرقم ۱۱۸۱ عن البراء بن عازب نحوه.

  • نام منبع :
    گزیده شناخت نامه حدیث
    سایر پدیدآورندگان :
    عبدالهادي مسعودي
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1400/08/19
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1503
صفحه از 439
پرینت  ارسال به