۴۸۱.امام حسين علیه السّلام - در پاسخ سؤال از اذان و حرفهايى که مردم در باره آن مىزدند -: وحى بر پيامبر شما نازل مىشود و با اين حال، شما مىگوييد که اذان را از عبد اللّه بن زيد گرفت؟! هرگز! از پدرم على بن ابى طالب علیه السّلام شنيدم که مىفرمايد: «خداوند، زمانى که پيامبر خدا صلی الله علیه و آله را به معراج برد، فرشتهاى را فرو فرستاد و او دو به دو، اذان گفت و يک به يک، اقامه. سپس جبرئيل علیه السّلام به او گفت: اى محمّد! اذان (اعلام وقت) نماز، اين گونه است».
۴۸۲.الكافى- به نقل از ابن اُذَينه -: امام صادق، در باره اذان فرمود: «اين ناصبىها چه روايت مىکنند؟».
گفتم:... آنها مىگويند: اُبىّ بن کعب، آن (اذان گفتن) را در خواب ديده است.فرمود: «دروغ مىگويند! دين خدای متعال، ارجمندتر از آن است که در خواب، ديده شود».
سَدير صَيرفى گفت: فدايت شوم! پس شما در باره آن براى ما سخنى بگو.
امام صادق علیه السّلام فرمود: «خداوند عز و جل چون پيامبرش را به آسمانهاى هفتگانه بُرد...، جبرئيل علیه السّلام گفت: اللّه اکبر، اللّه اکبر!...».
برای آگاهی بیشتر از آغاز تشریع اذان و هجوم امویان برای براندازی آن ر.ک: دانشنامه قرآن و حدیث. باب اذان / تحلیل تشریع اذان.
