۴۹.امام صادق علیه السّلام: تقيّه، سپر مؤمن است. تقيّه، حفاظت کننده مؤمن است. کسى که تقيّه ندارد، ايمان ندارد. گاه يکى از احاديث ما به کسى مىرسد و به آن، ميان خود و خداى عز و جل پاىبند مىشود. اين براى او در دنيا، مايه عزّت و در آخرت، روشنايى است. همچنين گاه يکى از احاديث ما به بندهاى مىرسد و آن را فاش مىسازد و اين، مايه خوارى او در دنيا مىشود، و خداى عز و جل، آن روشنايى (آخرت) را هم از او مىگيرد.
۵۰.امام صادق علیه السّلام: هان! به خدا سوگند، اگر دهانهايتان بند و بست داشت، به هر يک از شما، آنچه را مربوط به اوست، مىگفتم. به خدا سوگند، اگر افرادى خويشتندار مىيافتم، سخن مىگفتم، و از خدا يارى گرفته مىشود.
۵۱.امام باقر علیه السّلام: مردى نزد سلمان فارسى آمد و گفت: برايم حديث بگو. سلمان، چيزى به او نگفت. او دوباره درخواست کرد و سلمان، باز ساکت مانْد. آن مرد، پشت کرد و رفت و اين آيه را تلاوت مىکرد: «همانا کسانى که آنچه را ما نازل کرديم از دلايل روشن و راهنمايىها (در باره نبوّت محمّد و کتاب او) پس از آن که همه را براى مردم در کتاب (تورات و انجيل) روشن کردهايم، کتمان مىکنند». سلمان به او گفت: پيش بيا. ما اگر کسى را امانتدار مىيافتيم، برايش حديث مىگفتيم.
