287
گزیده شناخت نامه حدیث

۲. تصحيح حديث

۳۷۰.الكافى- به نقل از على بن مهزيار -: به امام جواد علیه السّلام نوشتم: از نياکان شما علیهم السّلام، روايت در باره تمام و قصر خواندنِ [نماز] در حرمين، مختلف است. برخى از آنها اين است که نماز را تمام بگزارد، هر چند يک نماز باشد و برخى ديگر، اين است که تا وقتى قصد ماندنِ ده روز نکرده‏اى، شکسته بخواند. من هم هميشه تمام مى‏گزاردم تا اين که به حجّ امسال رفتم؛ [در اين سفر] فقهاى اصحابِ ما به من دستور دادند شکسته بخوانم. چون قصد ماندن ده روز نداشتم، از اين رو، شکسته خواندن را برگزيدم؛ امّا براى آن، دچار دغدغه شدم [و آمده‏ام] تا نظر شما را بدانم.
ايشان هم با خطّ خود برایم نوشت: «خدايت رحمت کند، از برترى نماز در حرمين بر غير حرمين آگاهى. من براى تو دوست دارم وقتى وارد آن دو جا شدى، شکسته نخوانى و در آن دو جا، بسيار نماز بگزارى».
پس از گذشت دو سال، حضورى به ايشان گفتم: من خدمت شما، چنين نوشتم و به من، چنين پاسخ دادى. فرمود: «آرى». گفتم: مقصود شما از حرمين، چه بود؟ فرمود: «مکه و مدينه».

۹ / ۱۱

عرضه حديث بر امام هادى علیه السّلام

۱. تأييد حديث

۳۷۱.رجال الكشّى- به نقل از ابو هاشم جعفرى -: کتاب يوم و ليلة، نگارش يونس بن عبد الرحمان را نزد امام هادى علیه السّلام آوردم. امام علیه السّلام در همه صفحات آن به دقّت نگريست و سپس فرمود: «اين، دين من و پدران من است و تمام آن، حقّ است».

۳۷۲.الأمان- به نقل محمّد بن هارون جُلاّب -: به امام هادى علیه السّلام گفتم: از پدرانت برايمان روايت کرده‏اند که «روزگارى بر مردم خواهد آمد که در آن، چيزى کمياب‏تر از برادرى همدم و به دست آوردن دِرهمى حلال نيست».
فرمود: «اى ابو محمّد! چيز کمياب، باز وجود دارد؛ ولى تو در روزگارى هستى که در آن، چيزى دشوارتر از [پيدا کردن] يک دِرهم حلال و برادرى در راه خداى عز و جل نيست».


گزیده شناخت نامه حدیث
286

۲. تَصحيحُ الحَديثِ

۳۷۰.الكافي عن عليّ بن مهزيار: كَتَبتُ إلى أبي جَعفَرٍ علیه السّلام: إنَّ الرِّوايَةَ قَدِ اختَلَفَت عَن آبائِكَ علیهم السّلام فِي الإِتمامِ وَالتَّقصيرِ فِي الحَرَمَينِ؛ فَمِنها بِأَن يُتِمَّ الصَّلاةَ ولَو صَلاةً واحِدَةً، ومِنها أن يُقَصِّرَ ما لَم يَنوِ مُقامَ عَشَرَةِ أيّامٍ. ولَم أزَل عَلَى الإِتمامِ فيها إلى أن صَدَرنا في حَجِّنا في عامِنا هذا، فَإِنَّ فُقَهاءَ أصحابِنا أشاروا عَلَيَّ بِالتَّقصيرِ إذ كُنتُ لا أنوي مُقامَ عَشرَةِ أيّامٍ، فَصِرتُ إلَى التَّقصيرِ، وقَد ضِقتُ بِذلِكَ حَتّى أعرِفَ رَأيَكَ؟ فَكَتَبَ إلَيَّ بِخَطِّهِ: قَد عَلِمتَ ـ يَرحَمُكَ اللّهُ ـ فَضلَ الصَّلاةِ فِي الحَرَمَينِ عَلى غَيرِهِما، فَإِنّي اُحِبُّ لَكَ إذا دَخَلتَهُما أن لا تُقَصِّرَ، وتُكثِرَ فيهِمَا الصَّلاةَ.فَقُلتُ لَهُ بَعدَ ذلِكَ بِسَنَتَينِ مُشافَهَةً: إنّي كَتَبتُ إلَيكَ بِكَذا وأَجَبتَني بِكَذا. فَقالَ: نَعَم. فَقُلتُ: أيُّ شَيءٍ تَعني بِالحَرَمَينِ؟ فَقالَ: مَكَّةُ وَالمَدينَةُ.۱

۹ / ۱۱

عَرضُ الحَديثِ عَلَى الإِمامِ عليِّ بنِ مُحَمَّدٍ الهادي علیهما السّلام

۱. تَأييدُ الحَديثِ

۳۷۱.رجال الكشّي عن أبي هاشم الجعفري: أدخَلتُ كِتابَ يَومٍ ولَيلَةٍ الَّذي ألَّفَهُ يونُسُ بنُ عَبدِ الرَّحمنِ عَلى أبِي الحَسَنِ العَسكَرِيِّ علیه السّلام، فَنَظَرَ فيهِ وتَصَفَّحَهُ كُلَّهُ، ثُمَّ قالَ: هذا ديني و دينُ آبائي، وهُوَ الحَقُّ كُلُّهُ.۲

۳۷۲.الأمان عن محمّد بن هارون الجلاّب: قُلتُ لَهُ [أيِ الإِمامِ الهادي علیه السّلام] رُوّينا عَن آبائِكَ أنَّهُ يَأتي عَلَى النّاسِ زَمانٌ لا يَكونُ شَيءٌ أعَزَّ مِن أخٍ أنيسٍ، أو كَسبِ دِرهَمٍ مِن حَلالٍ؟ فَقالَ لي: يا أبا مُحَمَّدٍ، إنَّ العَزيزَ مَوجودٌ، ولكِنَّكَ في زَمانٍ لَيسَ شَيءٌ أعسَرَ مِن دِرهَمٍ حَلالٍ، وأَخٍ فِي اللّهِ عز و جل.۳

1.. الكافي: ج ۴ ص ۵۲۵ ح ۸، تهذيب الأحكام: ج ۵ ص ۴۲۸ ح ۱۴۸۷ نحوه، بحار الأنوار: ج ۸۹ ص ۸۳.

2.. رجال الكشّي: ج ۲ ص ۷۸۰ ح ۹۱۵، وسائل الشيعة: ج ۱۸ ص ۷۱ ح ۳۳۳۰۴.

3.. الأمان: ص ۵۸، الإقبال: ج ۱ ص ۴۱، بحار الأنوار: ج ۱۰۳ ص ۱۰ ح ۴۳.

  • نام منبع :
    گزیده شناخت نامه حدیث
    سایر پدیدآورندگان :
    عبدالهادي مسعودي
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1400/08/19
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1678
صفحه از 439
پرینت  ارسال به