برخى افراد مانند رافع بن خديج نیز از پیامبر، اجازه خواستند روايت ایشان را بنویسند و پيامبر اجازه فرمود.۱ پس از فتح مکه، نیز پيامبر خطبه خواند و در پايان سخن، مردى يمنى به نام ابوشاه (ابو شاة)، از پيامبر اکرم خواست که آن خطبه براى او نوشته شود. پيامبر نیز به اصحابش فرمود: «اين خطبه را براى ابوشاه بنويسيد».۲
شخصى نیز خدمت پيامبر رسيد و از کمحافظه بودن خود، شکوه کرد. پيامبر اکرم به دستان او اشاره کرد و فرمود: «از دستت، کمک بگير و اين آثار را بنویس».۳
امام على و نگارش احاديث پيامبر
امام على علیه السّلام، نقش بىنظيرى در کتابت حديث نبوى داشته و نخستين و بزرگترين نگارنده احاديث پيامبر بوده است. ايشان، نگارش برخی پيماننامههاى رسمى را بر عهده داشت و افزون بر آن، مجموعههاى «صحيفه علی» و «کتاب على » را نيز از سخنان پیامبر، گرد آورد.«صحيفه امام على »، نوشته کوچکى از سخنان پيامبر و همواره متصل به غلاف شمشير امام على بوده است.۴ منابع معتبر حديثى اهل سنّت، از آن فراوان ياد نموده و احاديثش را نقل کردهاند.
نام اين صحيفه، ده بار در صحيح بخارى، سه بار در صحيح مسلم و پنج بار در ديگر کتابهاى مشهور اهل سنّت، آمده است که مجموعا نُه حديث را حکايت کردهاند.۵
«کتاب امام على»، بزرگ و نوشته‌‌ای از پوست به طول هفتاد ذراع بوده که چون درهم پیچیده و جمع مىشد، به کلفتى ران شتر می‌‌گشت.
یادکرد از کتاب علی و نقل رواياتش در منابع حديثى شيعه، پُر بسامد است. اهل بيت به آن استناد کرده و احکامى از آن را برخواندهاند.۶ شيوه تدوين اين کتاب،بدینگونه بوده که
