آداب ايجابى و سلبى نقل حديث۱
انتقال صحيح روايات از نسلى به نسل ديگر، از مهمترين وظايف محدّثان و راويان است. اين انتقال،نیاز به ويژگىهايى در راوی و رعایت آدابى در روایت کردن دارد. پای بندی به‌‌این آداب، مانند اخلاص و طهارت، و پرهیز از اموری مانند ریا و نقل احادیثی فراتر از ظرفیت مخاطب، بر زيبايى و استواری فرايند حديثگویی مىافزايد.
الف - آداب ايجابى
اخلاص، طهارت، بيان سند و منبع حدیث، تلفظ صحيح، نقل دقيق و عمل به روايت، آداب ايجابى نقل حديثاند که شايسته است راوى حديث، آنها را رعايت کند.
۱. خلوص نیّت
حديث، سخن خداى متعال و فرستاده او و خاندان ایشان است. نقل اين سخنان آنگاه ارجمند است و عبادت به شمار می‌‌آید که براى جلب رضايت خداو به دور از انگيزههاى مادّى باشد.چنانچه فردى اين عمل خدا پسندانه را براى پسندِ مردم و دستيابى به دنيا انجام دهد، آنچه نصيبش مىشود، همان متاع بىارزش دنياست و بهره‌ای از آخرت ندارد.۲
۲. پاک بودن
انجام عبادت با داشتن طهارت، نقش مؤثرى در کمال آن دارد. از اين رو، سزاوار است هنگام نقل روايات معصومان، طاهر باشیم. به گفته مالک بن انس، امام صادق علیه السّلام، همواره
