فصل يکم:
شناخت سنّت
۱ / ۱
در برابر «بدعت»
۱.پيامبر خدا صلی الله علیه و آله: [عملِ] اندکِ مطابق با سنّت، بهتر از [عملِ] بسيارِ توأم با بدعت است.
۲.پيامبر خدا صلی الله علیه و آله: هر کس حديثى را به امّتم برساند که با آن، سنّتى را برپا دارد يا بدعتى را در هم شکند، بهشت، از آنِ اوست.
۳.معانى الأخبار- به نقل از عاصم بن حميد که حديث را به معصوم علیه السّلام رسانده -: مردى نزد امير مؤمنان علیه السّلام آمد و گفت: مرا از [معناى] سنّت، بدعت و اجتماع و تفرقه با خبر ساز. امير مؤمنان علیه السّلام فرمود: «سنّت، آن است که پيامبر خدا پايه نهاده باشد و بدعت، چيزى است که پس از او پديد آمده باشد».
۴.امام على علیه السّلام -در پاسخ کسى که از سنّت و بدعت، از ايشان پرسيد ـ: سنّت، همان راه و روش پيامبر خدا است و بدعت، هر چيزى است که مخالف آن باشد.
۵.امام على علیه السّلام: به خدا سوگند، سنّت، همان سنّت محمّد صلی الله علیه و آله است و بدعت، آن چيزى است که از آن جدا باشد.
۶.امام على علیه السّلام: کسی بدعتى ننهاد، جز اين که به سبب آن، سنّتى را وا نهاد.
۷.امام على علیه السّلام: مردم، دو دستهاند: پيرو شريعت و بدعت گذار که براى او از جانب خداوند سبحان، نه برهانى از سنّت [پيامبر صلی الله علیه و آله] است و نه پرتوى از حجّت [قرآن].
