1.. (لَیسَ كَمِثْلِهِ شَیءٌ؛ چیزى مانند او نیست و اوست شنواى بینا) (شورا: آیۀ ۱۱).

2.. (وَ قالُوا رَبَّنا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنا وَ كُبَراءَنا فَأَضَلُّونَا السَّبِیلا؛ و مى‏گویند: «پروردگارا! ما از رؤا و بزرگ‏تران خویش، اطاعت کردیم و ما را از راه به در کردند») (احزاب: آیۀ ۶۷).

3.. (وَ لا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ؛ و به کسانى که ستم کرده‏اند، متمایل مشوید که آتش [دوزخ] به شما مى‏رسد) (هود: آیۀ ۱۱۳). (قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَیَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِیراً لِّلْمُجْرِمِینَ؛ [موسى] گفت: «پروردگارا! به [پاس] نعمتى که بر من ارزانى داشتى، هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم بود) (قصص: آیۀ ۱۷).

4.. (اللَّهُ وَلِىُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ وَ الَّذِینَ كَفَرُوا أَوْلِیاؤهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُماتِ أُوْلئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ؛ خداوند، سَرور کسانى است که ایمان آورده‏اند. آنان را از تاریکى‏ها به سوى روشنایى، به در مى‏برد؛ و[لى] کسانى که کفر ورزیده‏اند، سرورانشان [همان عصیانگران] طاغوت‏اند که آنان را از روشنایى به سوى تاریکى‏ها به در مى‏برند. آنان، اهل آتش‏اند که خود، در آن جاودان‏اند) (بقره: آیۀ ۲۵۷).

5.. (قَالَ لا یَنالُ عَهْدِى الظَّالِمِینَ؛ فرمود: پیمان من به بیدادگران نمى‏رسد) (بقره: آیۀ ۱۲۴).

6.. برای آگاهى از نمونه‏هاى بیشتر، ر. ک: الحدیث النبوى بین الروایة و الدرایة، آیة اللّٰه جعفر سبحانى و سیرى در صحیحین، حجة الاسلام محمّدصادق نجمى.

7.. ر. ک:وضع و نقد حدیث، گستره کاربرد قرآن، مصباح الاُصول: ج ۳ ص ۴۰۷، تعارض الأدلّة: ص ۳۱۶.

1.. (وَ نَزَّلْنَا عَلَیكَ الْكِتَابَ تِبْیَانَاً لِّكُلِّ شَىْ‏ءٍ؛ و این کتاب را روشنگر هر چیز، بر تو نازل کردیم) (نحل: آیۀ ۸۹).

2.. (لا یَأْتِیهِ الْباطِلُ مِنْ بَینِ یَدَیهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ؛ از پیش آن و از پشت، باطل به سویش نمى‏آید) (فصّلت: آیۀ ۴۲).

3.. (وَ حِفْظاً مِّنْ كُلِّ شَیطانٍ مَّارِد * لّا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَاءِ الْأَعْلَى وَ یُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جانِبٍ؛ و [آن را] از هر شیطان سرکشى، نگاه داشتیم، [به طورى که] نمى‏توانند به انبوه [فرشتگان] عالَم بالا، گوش فرا دهند و از هر سوى، پرتاب مى‏شوند) (صافّات: آیات ۷ - ۸).

4.. (إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ؛ بى‏تردید، ما قرآن را نازل کرده‏ایم و قطعا نگهبان آن هستیم) (حجر: ۹).

5.. (بِالْبَیّنَاتِ وَ الزُّبُرِ وَ أَنْزَلْنَا إِلَیكَ الذِّکرَ لِتُبَیَّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَكَّرُونَ؛ [زیرا آنان را] با دلایل آشکار و نوشته‏ها [فرستادیم] و این قرآن را به سوى تو فرود آوردیم، تا براى مردم، آنچه را به سوى شما نازل شده است، توضیح دهى، امید که آنان بیندیشند) (نحل: آیۀ ۴۴).

6.. ر.ک: ح ۵۱۷. و نیز ص ۴۱ (فصل هشتم: معیارهاى درستى حدیث / موافقت با قرآن).