۲۵۳.سنن أبى داوود- به نقل از عبد اللّه‏ بن عمرو -: من هر چه از پيامبر خدا صلی الله علیه و آله مى‏شنيدم، مى‏نوشتم و در پى حفظ آنها بودم. قريشيان مرا نهى کردند و گفتند: «هر چه را مى‏شنوى، مى‏نويسى، در حالى که پيامبر خدا صلی الله علیه و آله انسانى است که در حال خشم و خشنودى سخن مى‏گويد؟!». من هم از نوشتن دست کشيدم و اين را به پيامبر خدا صلی الله علیه و آله گفتم. ايشان با انگشت خود به دهانش اشاره کرد و فرمود: «بنويس. سوگند به آن که جانم به دست اوست، از آن، جز حق بيرون نمى‏آيد».

۲۵۴.كتاب من لا يحضره الفقيه- به نقل از از شعيب بن واقد از حسين بن زيد از امام صادق از پدرانش علیهم السّلام بعد از ذکر حديث دربردارنده نهى‏هاى پيامبر صلی الله علیه و آله -: هيچ بدى‏اى را اندک مشمريد، هر چند به نظرتان، کوچک مى‏نمايد و هيچ نيکو کارى‏اى را بسيار مشمريد، اگر چه در نظرتان بزرگ مى‏نمايد؛ زيرا هيچ گناه بزرگى، با استغفار، [بزرگ] نيست و هيچ گناه کوچکى، با اصرار (و پشيمان نشدن)، کوچک نيست.
شعيب بن واقد مى‏گويد: از حسين بن زيد، در باره طولانى بودن اين حديث پرسيدم. گفت: امام صادق علیه السّلام به من فرمود که اين حديث را از نوشته‏اى گِرد آورده که املاى پيامبر خدا و دست‏خطّ على بن ابى طالب بوده است.

۲۵۵.الكافى- به نقل از محمّد بن مسلم -: امام باقر علیه السّلام، کتاب فرائض [ارث] را که به املاى پيامبر خدا صلی الله علیه و آله و دست‏خطّ على علیه السّلام بود، براى من قرائت کرد.

۲۵۶.بصائر الدرجات- به نقل از محمّد بن مسلم -: [از امام باقر علیه السّلام] در باره ميراث علمى پرسيدم که چه اندازه و چگونه است؟ آيا قواعد کلّى و اجمالى است يا همه اين چيزهايى که مردم در باره آنها گفتگو مى‏کنند، مانند احکام طلاق و ارث، به تفصيل در اين علم به ارث برده، موجود است؟ امام علیه السّلام فرمود: «على علیه السّلام، همه علم را نوشت، [احکام] قضاوت و ارث را. اگر ما چيره شويم [و حکومت را به دست گيريم]، هيچ چيز نباشد، جز آن که سنّتى در آن است و ما آن را اجرا مى‏کنيم».

۲۵۷.الكافى- به نقل از زُراره -: در دفترچه فرائض [ارث] يافتم: «مردى، درگذشته و دختر و پدر و مادرش را بر جاى نهاده است. براى دختر، سه سهم است و هر کدام از پدر و مادر، يک سهم دارند و ميراث، پنج قسمت مى‏شود. سه قسمت براى دختر است و دو قسمت براى پدر و مادر».

۲۵۳.سنن أبي داود عن عبد اللّه‏ بن عمرو: كُنتُ أكتُبُ كُلَّ شَيءٍ أسمَعُهُ مِن رَسولِ اللّه‏ اُريدُ حِفظَهُ، فَنَهَتني قُرَيشٌ وقالوا: أ تَكتُبُ كُلَّ شَيءٍ تَسمَعُهُ ورَسولُ اللّهِ بَشَرٌ يَتَكَلَّمُ فِي الغَضَبِ وَالرِّضا؟! فَأَمسَكتُ عَنِ الكِتابِ، فَذَكَرتُ ذلِكَ لِرَسولِ اللّهِ، فَأَومَأَ بِإِصبَعِهِ إلى فيهِ، فَقالَ: اُكتُب، فَوَالَّذي نَفسي بِيَدِهِ، ما يَخرُجُ مِنهُ إلّا حَقٌّ.^۱

۲۵۴.كتاب من لا يحضره الفقيه عن شعيب بن واقد عن الحسين بن زيد عن الإمام الصادق عن آبائه علیهم السّلام - بَعدَ ذِكرِ حَديثِ مَناهِي النَّبِيِّ صلی الله علیه و آله -: لا تُحَقِّروا شَيئا مِنَ الشَّرِّ وإن صَغُرَ في أعيُنِكُم، ولا تَستَكثِروا شَيئا من الخَيرِ وإن كَبُرَ في أعيُنِكُم؛ فَإِنَّهُ لا كَبيرَةَ مَعَ الاِستِغفارِ، ولا صَغيرَةَ مَعَ الإِصرارِ.
قالَ شُعَيبُ بنُ واقِدٍ: سَأَلتُ الحُسَينَ بنَ زَيدٍ عَن طولِ هذَا الحَديثِ فَقالَ: حَدَّثَني جَعفَرُ بنُ مُحَمَّدِ بنِ عَلِيِّ بنِ الحُسَينِ بنِ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ علیهم السّلام: أنَّهُ جَمَعَ هذَا الحَديثَ مِنَ الكِتابِ الَّذي هُوَ إملاءُ رَسولِ اللّهِ صلی الله علیه و آله وخَطُّ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ علیه السّلام بِيَدِهِ.^۲

۲۵۵.الكافي عن محمّد بن مسلم: أقرَأَني أبو جَعفَرٍ علیه السّلام صَحيفَةَ كِتابِ الفَرائِضِ الَّتي هِيَ إملاءُ رَسولِ اللّهِ صلی الله علیه و آله وخَطُّ عَلِيٍّ علیه السّلام بِيَدِهِ.^۳

۲۵۶.بصائر الدرجات عن محمّد بن مسلم، قال: سَأَلتُهُ [أيِ الإِمامَ الباقِرَ علیه السّلام] عَن ميراثِ العِلمِ ما بَلَغَ^۴؛ أجَوامِعُ هُوَ مِنَ العِلمِ أم فيهِ تَفسيرُ كُلِّ شَيءٍ مِن هذِهِ الاُمورِ الَّتي يَتَكَلَّمُ فيهَا النّاسُ مِنَ الطَّلاقِ وَالفَرائِضِ؟ فَقالَ: إنَّ عَلِيّا علیه السّلام كَتَبَ العِلمَ كُلَّهُ القَضاءَ وَالفَرائِضَ، فَلَو ظَهَرَ أمرُنا فَلَم يَكُن شَيئا إلّا وفيهِ سُنَّةٌ نُمضيها.^۵

۲۵۷.الكافي عن زرارة: وَجَدتُ في صَحيفَةِ الفَرائِضِ^۶: رَجُلٌ ماتَ وتَرَكَ ابنَتَهُ وأَبَوَيهِ، فَلِلاِبنَةِ ثَلاثَةُ أسهُمٍ، ولِلأَبَوَينِ لِكُلِّ واحِدٍ مِنهُما سَهمٌ، يُقَسَّمُ المالُ عَلى خَمسَةِ أجزاءٍ، فَما أصابَ ثَلاثَةَ أجزاءٍ فَلِلاِبنَةِ، وما أصابَ جُزأَينِ فِلِلأَبَوَينِ.^۷