برای این منظور، مفسر تفسیر موضوعی باید با شیوههای استنطاق آیات آشنایی کامل داشته باشد.
برخی از روشهای استنطاق آیات عبارتاند از:
۱. تجرید پیام کلی آیه با الغای خصوصیات مکانی، زمانی و اشخاص؛
۲. دقت در اشارات، کنایهها و تعابیر آیات قرآن؛
۳. تدبر و قرائت مکرر؛
۴. نگاه و مطالعه مجموعی آیات هممضمون؛
۵. استفاده از مباحث زبانشناسی و نشانهشناسی؛
۶. عنایت ویژه به ارتباط و تناسب بخشهای مختلف یک آیه یا یک سیاق؛
۷. دقت در سیر تحول موضوع کانونی آیه.
۴. شناخت ماهیت، مبانی، روش و قواعد تفسیر موضوعی
روشن است که تفسیر موضوعی نیز، مانند هر گونه پژوهش علمی، نیازمند تعلیم و تعلم است. لذا بر پژوهشگر تفسیر موضوعی لازم است، پیش از اقدام به پژوهش، مطالعاتی وافی درباره کلیات این گونه تفسیری و مبانی و روش و قواعد آن داشته باشد.
۵. شناخت قواعد و ویژگیهای نظریهپردازی
از مهمترین لوازم تفسیر موضوعی آشنایی کافی با مباحث کلی نظریهپردازی است که اصطلاحاً مباحث «فرانظریه» نامیده میشود و بخشی از فلسفه علم تلقی میگردد. این بدان علت است که از مهمترین اهداف تفسیر موضوعی، به ویژه در موضوعات برونقرآنی دستیابی به «نظریه قرآنی» است و همین مقصود، یکی از برجستهترین روشهای اسلامیسازی علوم انسانی است.
الف ـ تعریف نظریه
نظریه به اَشکال مختلف و با قیود متفاوت تعریف شده است که تعریف کرلینگر۱ را میتوان از روشنترین و کاملترین تعاریف دانست: