به مهمانان به‌ویژه آنگاه که از مؤمنان باشند، و مخصوصاً آنگاه که هزینه ارائه خدمت و پذیرایی دریافت می‌شود، واجب و زیان رساندن به مؤمن اگرچه در قالب کم‌کاری باشد، بسیار زشت و از نظر تکلیفی نیز حرام خواهد بود.
در ضمن باید توجه داشت که مسلمان نبودنِ مهمان دلیلی بر جواز کوتاهی در ادای حق او و اهمال در پذیرایی مطابق با انتظار و وظیفه نیست؛ زیرا این نوع رفتار، از یک سو همسو با شرافت و کرامت عامل یا همان کارگزار نیست؛ و از سوی دیگر به جایگاه، اعتبار و خوشنامیِ میزبان و مکانِ اقامتی صدمه خواهد زد و این یعنی زیان‌رسانی به خود و برادران ایمانیِ همکار. کوتاهی در انجام وظیفه و کار کردن به نحو ضعیف و سست، مسلمانان و مسلمانی را نزد غیرمسلمانانی که در هتل اقامت کرده‌اند بدنام می‌کند و رفتاری ضد تبلیغ برای مسلمانان و هتل به شمار می‌رود. امام صادق علیه السلام با عنایت به این آسیب به مؤمنان خطاب می‌کند:
«یا مَعْشَر الشِّیعَةِ إنَّکمْ قَدْ نُسِبْتُمْ إلَینا کونُوا لَنا زَیناً وَ لا تَکونُوا عَلَینا شَیناً: ۱ ای شیعیان! شما به ما منسوب هستید؛ پس مایه زینت ما باشید، نه مایه آبروریزی ما».
نتیجه آنکه کار را کامل و بی‌نقص انجام دادن یکی از مبانی کلیدی در اخلاق کار به شمار آمده و به عنوان مبنایی عام برای اخلاق میزبانی نیز
