خداوند به کار گیری، به خود اهانت کرده‌ای».

با این توضیح کوتاه، نمایی از جایگاه انسان در پیشگاه پروردگار آشکار می‌شود و این مهم بیانگر آن است که افراد بشر نیز باید چگونه هم به نفس خویش و هم به همنوعان خود بنگرند و چگونه با آنان تعامل کنند و هرگز در جهت تحقیر و خوار کردن نفس انسانی، اعم از نفس خود یا همنوعان گام برندارد؛ چرا که آنان موجوداتی بزرگوار و برخوردار از کرامت‌اند و خالق و صاحب‌اختیار همگان، تحقیر و توهینِ بی‌‌دلیلِ هیچ یک از بندگان خویش را برنمی‌تابد.

این مبنا از جمله مبانی عام است، اما با موضوع میزبانی به‌ویژه هتلداری ارتباط وثیقی دارد؛ چرا که کارگزاران در هتل با انوع مهمانان مواجه می‌شوند. در هتل همواره ممکن است مهمانانی از اقوام و قبایل متفاوت اقامت گزینند؛ گاه سیاه و گاه سفید و گاه زرد. همچنین مهمانانی از غرب یا شرق، جنوب یا شمال، تحصیل‌کرده یا بی‌سواد و کم‌سواد، شهری یا روستایی و با هر زبان، و نیز مسافرانی برخوردار و متمکن و یا متوسط. بی‌شک اگر از نگاه میزبانان، انسان کرامت داشته باشد و تفاوتی بین افراد گوناگون نباشد، و اگر امور یادشده ملاک برتری به شمار نیایند، رفتارشان با مهمانان یکسان بوده، بی‌جهت یکی را بر دیگری رجحان نمی‌دهند و با همگان در نهایتِ احترام برخورد خواهند داشت. در مقابل، کسی که برای شخصیت و شرافت انسانی خود ارزش واقعی قایل نیست و به جایگاه واقعی انسان در جهان آفرینش پی نبرده است، از انجام رفتارهای ناپسندی که او را در برابر دیگران خوار و خفیف

آن مقام رفیع می‌رساند، چه تفاوتی با فرشتگان می‌داشت و چه فضیلت و برتری بر آنان می‌یافت؟ امیرمؤمنان علی علیه السلام می‌فرماید:

«اِنّ اللهَ قَد اَكرمَکُم بِدینهِ و خَلقَکُم لِعِبادتِه، فَانصِبوا اَنفُسَکُم فی أدائِها:^۱ خداوند با دینش شما را تکریم کرده است و شما را برای بندگی و عبادتش آفریده است، پس شما قدر این نعمت و تکریم الهی را بدانید و خود را برای ادای آن مهیا سازید».

آن حضرت همچنین می‌فرماید:

«اِنَّ اللهَ سُبحانَهُ جَعَلَ الطّاعَةَ غَنیمةَ الاَکیاسِ عِندَ تَفریطِ العَجَزة:^۲ خدای سبحان اطاعت از خود را غنیمتی برای باهوشان و زیرکان قرار داده است، آنگاه که ناتوانان سستی و اهمال می‌کنند».

همچنین از علی علیه السلام وارد شده است که انسان را هنگام عمل به فرایض الهی و اطاعت از دستورات او اکرام‌کننده خویش می‌داند و آنگاه که راه گناه و معصیت را در پیش گیرد، اهانت‌کننده به شخصیت خویش می‌شمارد:

«اذا اخذت نفسك بطاعه الله اکرمتها و ان ابتذلتها فی معاصیه فقد اهنتها:^۳ هنگامی که خود را در مسیر اطاعت به کار گرفتی، خود را تکریم کرده و اگر آن را در مسیر گناه و تخلف از دستورات