۷. برای لذت بردن از راه حلال:

۰.امام على علیه السلام: «مؤمن را سه وقت است: وقتى كه در آن با پروردگارش مناجات مى‏كند، و وقتى كه گذران زندگى‏اش را سامان مى‏دهد، و وقتى كه از آنچه حلال و زیباست، براى خود لذّت برمى‏گیرد».^۱

اگرچه در این روایت نیز از مسافرت ذکری به میان نیامده است، از آنجا که یکی از لذت‌های حلال مسافرت است، می‌توان برای این مقصود به آن حدیث استناد کرد. البته امروزه انگیزه‌های متعددی برای سفر نام برده می‌شود؛ اهداف یا اغراضی مانند زیارت، تجارت، صله رحم، تأمین سلامت یا درمان بیماری، تبلیغ، کسب علم، شغل و کار و اقامت دائم. اما به نظر می‌رسد تمام اغراض سفر را می‌توان در سه هدف کلی که از رسول خدا نقل شده خلاصه کرد. امام علیه السلام در این سخن نورانی بیان داشته است:

۰.«از وصایاى پیامبر عزیز اسلام صلّی الله علیه و آله به على علیه السلام این بود كه: اى على، خردمند را سزاوار نیست كه جز در پى سه چیز به راه افتد: براى ترمیم معاش (تأمین زندگى خویش، یعنی كار)، توشه‌اندوزى براى آخرت (با انجام سفرهاى واجب یا مستحب مانند سفرهای

خدا كارزار مى‏كنند» و نیز فرمود «مسافرت كنید، تا تندرست بمانید و روزى داده شوید».^۱

۵. کسب علم و دانش:

«مؤمنان وظیفه ندارند که همه رهسپار میدان‌هاى نبرد شوند و از دستیابى به دانش باز مانند. پس چرا از هر فرقه‌اى گروهى سفر نمی‌کنند تا دانشِ دین بیاموزند و هنگامى که به سوى قومشان بازگشتند، آنان را از مخالفت با احکام الهى هشدار دهند، باشد که آنان بترسند؟».^۲

۶. آشنایی با یکدیگر:

۰.«ما شما را از نرى و ماده‌اى آفریدیم و شما را جماعت‌ها و قبیله‌ها قرار دادیم تا با یكدیگر آشنا شوید».^۳

روشن است که لازمه آشناییِ جماعت‌ها و قبیله‌ها با یکدیگر، مسافرت کردن و تعامل با هم است.