از این حدیث که از سیره امیر مؤمنان در پذیرایی از مهمانش حکایت می‌کند، چند نکته مهم قابل استفاده است:

 نخست آنکه پذیرایی از مهمان اگر توسط شخص میزبان صورت گیرد، ارزشمندتر از آن هنگام است که توسط نماینده او صورت گیرد.

 دوم آنکه تفاوت در پذیرایی بین مهمانان و تبعیض در نوع یا روش پذیرایی از مهمانان، در برخی حالات جایز و بلکه پسندیده است و گاه تفاوت نگذاشتن بین آنان نارواست.

 و نکته سوم آنکه اگر تکریم بیشترِ یک مهمان نسبت به بقیه مهمانان ضرورت یافت، آنان را از علت چنین کاری باید آگاه ساخت تا از ایجاد سوء تفاهم و دلخوری مهمانان جلوگیری شود. اما اگر توجیه مهمانان ممکن نبود، راهکار مناسب اخلاقی، پذیرایی از مهمانانِ ویژه، در مکانی مستقل و خارج از نگاه بقیه مهمانان است.

خلاصه آنکه در هتلداری، جز نکته اول (پذیرایی توسط شخص میزبان) رعایت نکات بعدی ضروری و از جمله نکات اخلاقی است.

۳. ناممکن بودنِ پذیرایی مطابق استانداردهای نهادهای بین‌المللی

یکی از مشکلات اساسی میزبانی در هتل‌ها و مهمان‌پذیرهای کشورهای اسلامی و به‌ویژه ایران، ممکن نبودنِ پذیرایی و ارائه خدمات به مهمانان مطابق با انتظارات مهمانان غیرمسلمان و منطبق با استانداردهای بین‌المللی، البته در برخی موارد است. بی‌شک لزوم رعایت حدود الهی و حرام بودن پولی که در ازای ارائه خدمات نامشروع دریافت می شود،

بیاورند. [قنبر] خدمتگزار حضرت علی علیه السلام طشت و اِبریق^۱ و حوله‌ای آورد. همین که خواست آب روی دست پدر بریزد، امام برخاست و ابریق را گرفت. آن مرد خود را به خاک افکند و گفت: "ای امیر مؤمنان، خداوند من را در این حال نبیند که شما آب روی دستم بریزی!". حضرت فرمود: "بنشین و دستت را بشوی. زیرا برادر دینی تو هیچ امتیازی بر تو ندارد و می‌خواهد به تو خدمت کند و با این خدمت، ده برابر پاداش در بهشت می‌طلبد. تو را به خدا قسم، همان گونه که اگر قنبر آب روی دستت می‌ریخت، آسوده‌خاطر بودی، اکنون نیز آرام و آسوده باش تا روی دستت آب بریزم".

امام علیه السلام پس از فراغت از ریختن آب روی دست آن مرد، ابریق را به فرزندش محمد حنفیه داد و فرمود: "پسرم، اگر پسر این مرد به‌تنهایی به منزل من آمده بود، خود بر دستش آب می‌ریختم، اما خداوند متعال نمی‌خواهد که وقتی پدر و پسر در مکانی حاضرند، میان آن دو یکسان برخورد شود. من که پدر تو بودم بر دست پدر او آب ریختم، تو نیز که پسرم هستی بر دست پسر او آب بریز!". در این هنگام محمد حنفیه برخواست و بر دست پسر آب ریخت».

امام حسن عسکری علیه السلام پس از نقل داستان فرمود: «هر کس پیرو علی باشد، حتی در اینگونه موارد نیز از او پیروی می‌کند».^۲