هفتم. همنوعان. ۱
البته در آیه‌ای دیگر، خداوند اولویت‌ها را اینگونه بیان فرموده است:
«وَ اعْبُدُوا اللهَ وَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وَ بِذِی الْقُرْبی وَ الْیَتامی وَ الْمَساکینِ وَ الْجارِ ذِی الْقُرْبی وَ الْجارِ الْجُنُبِ وَ الصّاحِبِ بِالْجَنْبِ وَ ابْنِ السَّبیلِ۲: خدا را بپرستید و هیچ چیز را همتای او قرار ندهید و به پدر و مادر و همچنین به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان و همسایه نزدیک و همسایه دور و دوست و همنشین و واماندگان در سفر نیکی کنید».
بنابراین برتری دادن برخی نسبت به برخی دیگر در پذیرایی و تکریم، اگر مبنایی عقلانی و دینی ــ که آن نیز عقلانی است ــ داشته باشد، نه فقط پسندیده و بجاست، بلکه در برخی اوقات لازم و ضروری است؛ اما اگر برتری دادن به دلیل امور دیگری چون ثروت و جاه و مقام دنیوی باشد مطلوب نیست و از منظر اخلاق دینی نیز تأیید نمی‌شود.
آنچه گذشت، به مهمانی‌های متعارف و معمول مربوط می‌شد. اما میزبانی در هتل‌ها و مهمان‌پذیرها متفاوت است؛ زیرا همانگونه که بارها اشاره شد، مهمانان هتل متناسب با هزینه‌ای که پرداخت کرده‌اند، توقع
