۲. تبعیض در نوع پذیرایی مهمانان

یکی از مسائل اخلاق میزبانی، از تبعیض در نوع پذیراییِ برخی مهمانان خاص ناشی می‌شود. در این خصوص سؤال این است که به طور کلی آیا تفاوت قایل شدن در نوع پذیرایی مهمانان جایز است؟ در چه شرایطی می‌توان برخی مهمانان را بهتر از برخی دیگر پذیرایی کرد؟ معیارها و ملاک‌های مجاز برای تبعیض در پذیرایی از مهمانان چیست؟

برای پاسخ به این پرسش‌ها ابتدا توجه به یک واقعیتِ اجتناب‌ناپذیر ضروری است. واقعیت این است که برخی اوقات، از پذیرایی متفاوتِ برخی مهمانان راه فراری نیست و شاید در برخی موارد اگر پذیرایی بهتری نسبت به سایرین صورت نگیرد، محل اشکال باشد. برای مثال تصور کنید در مهمانی‌ای رسمی، مهمانان متعددی از وابستگان نسبی و سببی، دوستان و همکاران و... حاضر شده‌اند. به‌راستی آیا اگر در این مهمانی پدر و مادرِ میزبان بیشتر و بهتر از بقیه مورد تکریم قرار گیرند و مکانی ویژه برای آنان در نظر گرفته شود، امری غیراخلاقی و ناپسند است؟! و آیا اگر میزبان در مجلسِ ضیافت، از معلم خود تجلیلی ویژه به عمل آورده، او را متفاوت از دیگران تکریم کند، مورد سرزنش قرار خواهد گرفت؟! به نظر می‌رسد در موارد ذکرشده و موارد مشابه آن اگر ملاک و معیاری برای پذیرایی و تکریمی متفاوت وجود داشته باشد، نه تنها انجام آن ناپسند و زننده نیست، بلکه این رفتار الگویی برای دیگران خواهد شد و چنین رفتاری مورد تأیید و تحسین حاضران قرار خواهد گرفت. با این توضیح تفاوت در پذیراییِ برخی مهمانان مجاز و گاه لازم و حکیمانه

حقیقت خودش نادان است و به آینده حرفه‌ی خود آسیب زده است.^۱ در اصل سی و هشتم کتاب اصول مشتری‌مداری آمده است: «هیچگاه برای کلاه گذاشتن بر سر مشتری تلاش نکنید؛ زیرا موفقیت، به اعتماد و اطمینان مشتری وابسته است؛ جلب اعتماد و اطمینان مشتری در گرو رضایت اوست و کلید دستیابی به رضایت مشتری نیز در برقراری ارتباط صادقانه و رفتار روراست با اوست».^۲

حزم و دوراندیشی یا حکیمانه اندیشیدن در حرفه هتلداری نیز رفتار کارگزاران هتل را در ارتباط با مهمانانشان متحول خواهد ساخت. هتلدار حکیم و آینده‌نگر، حتی اگر به نگاه اقتصادی نیز اولویت دهد، باز هم به ارائه بهترین خدمات با کمترین هزینه اولویت خواهد بخشید و از این رهگذر آینده‌ای روشن برای هتل و کارگزارانش رقم خواهد زد. امام علی علیه السلام میوه دوراندیشی یا اندیشه حکیمانه را سلامتی از آسیب‌های احتمالی دانسته است و می‌فرماید: «ثمرة الحزم السلامة».^۳ به نظر می‌رسد این حدیث کوتاه و پرمغز، شالوده میزبانی و هتلداری و ترسیم کننده اصولی در جهت رعایت اخلاق میزبانی در همه ابعاد آن و نیز تضمین کننده آینده هتلداری با بیشترین منفعت خواهد بود.