جهانیان را به دسته‌ها و گروه‌های گوناگون درآورده، هرگز آن‌ها را از هم جدا نساخته است؛ بلکه هر گروه بر حسب استعدادها و شرایط موجود خود دستاوردهایی دارد که باید مورد مبادله قرار گیرد و هر گروه با آشنا شدن با فرهنگ و تمدن دیگر گروه‌ها، بهترین و شایسته‌ترین را برای خود انتخاب کند و با این انتخاب متقابل، سطح فرهنگ و علم بشری گسترش یافته، روزبه‌روز ارتقا پیدا کند. آیه فبشر عباد الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه: بشارت باد بندگان شایسته ما را، که گوش فرا می‌دهند و بهترین را انتخاب کرده، پیروی می‌کنند"۱ به همین حقیقت اشارت دارد. اینکه آدمی با دستاوردهای دیگران آشنا شود و بهترین و شایسته‌ترینِ آن‌ها را تشخیص داده، برگزیند، انتخاب است نه تقلید».۲
بر این اساس تغییر فرهنگ بومی، وقتی مطلوب و پسندیده است که سنتی بهتر از آنچه در جامعه رایج است، به واسطه تعامل با جوامع دیگر شناسایی و سپس جایگزین سنت پیشین شود. به این پدیده «تبادل فرهنگی» می‌گویند. برای مثال تغییر سبک رانندگی و فراگیری سبک بهتر رانندگی از جامعه دیگر و یا کاستن از تعارفات برای ایرانیان مطلوب است؛ همانگونه که جامعه‌ای دیگر می تواند از اهمیت حفظ کانون خانواده و نیز مهمان‌نوازی جوامع ایرانی بهره گرفته، به عنوان ارمغان فرهنگی از آن
