جامعه زیانبار باشد، حضرت با جدیت با آن مقابله می‌کند.
اکنون مشخص شد که محترم شمردن آداب و رسوم و هنجارهای جوامع، وظیفه‌ای اخلاقی است. این وظیفه اخلاقی آنگاه که در کسوت میزبان باشیم، اهمیت و ضرورت مضاعف پیدا خواهد کرد. یعنی میزبان، به‌ویژه میزبانان در هتل، احترام به آداب و رسوم و هنجارهای مهمانان را جدی خواهند شمرد و به خود اجازه نخواهند داد مهمانی را به خاطر تعهدش به برخی آدب و رسوم ملی و فرهنگی خویش به تمسخر گرفته، یا تحقیر کنند.
همچنین در میزبانی اسلامی، وادار کردن مهمان به پذیرش عقاید میزبان و یا تطبیق رفتارهایش بر اساس باورها و عقاید او جایی ندارد. پس تا جایی که مشکلی برای میزبان ایجاد نمی‌شود و یا هنجاری اخلاقی، شرعی یا عرفی در جامعه دینی مورد تعدی قرار نمی‌‌گیرد، مهمان می‌تواند بر طبق عقاید و باورهای خود عمل کند. جورج جرداق در توصیف سیره حکومت امام علی علیه السلام می‌گوید:
۰.«[امام علی] نمی‌خواست دین و مذهب و عقیده معینی را بر مردم تحمیل کند... او با اینکه جانشین پیامبر و پناهگاه اسلام و امیر مسلمانان بود، از اینکه عقیده دینی مسلمانان را به احدی از مردم تحمیل کند، به‌شدت بیزار بود. از نظر او هر کسی هر طریقه‌ای را که در ایمان و اعتقاد می‌پسندد مختار است، ولی به شرط اینکه آن عقیده و ایمان به ضرر جامعه تمام نشود».۱
این امر بدان جهت بوده است که حضرت یکی از مهم‌ترین ارکان
