همچنین از آن حضرت روایت شده است:
«برای ادب کردن خود همین بس که آنچه انجام آن را از دیگری بد می‌داری، خود نیز از آن اجتناب کنی؛ [زیرا] برادر مؤمنت همان حقّ را بر تو دارد که تو بر او داری».۱
آنچه بیان شد، تعداد کمی از روایاتی است که صریحاً مضمون قاعده زرین را از آن سخنان نورانی می‌توان استنباط کرد. البته در بین سخنان دیگر معصومان نیز موارد متعدد دیگری را می‌توان به این موارد افزود. البته حقیقت این است که تأکید بر پایبندی به مضمون قاعده زرین در قرآن کریم و سخنان پیشوایان معصوم علیهم السلام حاکی از اهمیت بسیارِ این قاعده اخلاقی در تعاملات اجتماعی و تأثیر شگرف آن در اصلاح رفتارهای اجتماعی است. از‌این‌رو این اصل اخلاقی در محیط کار نیز کاربرد وسیعی دارد و اکسیری است که در هر حوزه رفتاری با همنوعان و مخلوقات می‌توان آن را جاری ساخت و همچون خط‌کشی که امکان سنجش و تشخیص خوب و بد را به فاعل می‌دهد، از آن بهره جست. از این جهت، در میزبانی و نیز در هتلداری، ملاک صحیح بودن و اخلاقی بودن رفتار را می‌توان پسند فاعل آن رفتار دانست به گونه‌ای که ببیند آیا اگر او نیز در شرایط مهمان قرار داشت چنین رفتاری که اکنون با او می‌شود مورد پسندش قرار می‌گرفت؟ به نظر می‌رسد اگر کارگزار هتل اعم از مأمور استقبال و پذیرش، خانه‌دار، آشپز، مأمور پذیرایی و یا هر کارگزار دیگر از
