شد، خطاب به کسی که برای کشف گناه او به منزلش وارد شده بود گفت: «شتاب نکن! اگر من یک گناه کرده‌ام، تو که نسبت شرب خمر به من داده‌ای چهار خطا مرتکب شده‌ای: اول اینکه از راه دیوار وارد منزل من شدی، که این خلاف گفته قرآن است. در آیه ۱۸۹ سوره بقره آمده: «نیكى، آن نیست كه از پشت خانه‏ها [به آن‌ها] درآیید؛ بلكه نیكى آن است كه كسى پروا پیشه كند. و به خانه‏ها، از درِ آن‌ها درآیید و از خدا پروا دارید، شاید كه رستگار شوید».^۱ دوم اینکه بدون اذن صاحب‌خانه داخل شدی، که این خلاف آن چیزی است که در قرآن آمده: «اى كسانى كه ایمان آورده‏اید! به خانه‏هایى كه خانه‏هاى شما نیست، داخل نشوید تا اجازه بگیرید».^۲ گناه سوم هم این است که هنگام وارد شدن سلام نکردی. می فرماید: «و بر اهل آن، سلام گویید».^۳ گناه چهارم هم این است که زندگی شخصی مرا مورد تفتیش قرار دادی. در آیه ۱۱ سوره حجرات^۴ به این مورد به‌وضوح اشاره شده و با تعبیر صریح وَلَا تَجَسَّسُوا از آن نهی شده است. پس از شنیدن این صحبت‌ها، صحابی از او عذرخواهی کرد.

محترم شمردن حریم خصوصی به مفهوم عدم ورود به آن حریم بدون اجازه صاحب آن حریم است. حریم خصوصی افراد در شرایط و حوزه‌های متفاوت زندگی، متفاوت خواهد بود. یعنی حریم خصوصی یک فرد در زندگی خانوادگی با حریم خصوصی او در محیط کار متفاوت است. از‌این‌رو هر فرد ممکن است در حوزه‌های مختلف زندگی شخصی، حریم‌های خصوصی متفاوت و متعددی داشته باشد. در آموزه‌های دینی ورود به حریم خصوصی دیگران بدون اذن آن‌ها «تجسس» نامیده شده است و حکم آن نیز از نظر شرعی عدم جواز، و گاه حرام و گاه مکروه است؛ گرچه تحت شرایطی ممکن است جایز شود، که در جای خود نیازمند شرح و بسط است. به هر تقدیر یکی از گناهان بزرگ، تجسس در امور دیگران به شمار آمده است. خداوند در قرآن کریم خطاب به مؤمنان می‌فرماید:

یا ایهاالذین امنو اجتنوا کثیرا من الظن ان بعض الظن اثم و لاتجسسوا...:^۱ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از بسیاری گمان‌ها بپرهیزید؛ زیرا بعضی از گمان‌ها گناه است و هرگز در کار دیگران تجسس نکنید....

نقل شده است یکی از اصحاب پیامبر، شبی در مدینه نگهبانی می‌داد. با شنیدن سروصدا از خانه‌ای، از دیوار آن خانه بالا رفت و بی‌اجازه وارد منزل شد. صاحب‌خانه را با عده‌ای در حال شرب خمر دید. صاحب‌خانه پس از اینکه به گزارش آن مرد به جرم شرب خمر فرا خوانده