که به صورت سرزده و بدون دعوت وارد شده است. پیشوایان معصوم برای پذیرایی از مهمانی که با دعوت آمده سفارش خاص دارند. امام صادق علیه السلام با تفكیك دو نوع مهمان، آنان را به ناخوانده و خوانده تقسیم میکند. سپس درباره پذیرایی از این دو نوع مهمان میفرماید:
۰.«هرگاه برادرت ناخوانده بر تو وارد شد، همان غذایی كه در خانه داری برایش بیاور و هرگاه او را دعوت كردی، در پذیرایی از او خود را به زحمت بینداز».۱
تأکید فراوان بر پذیرایی شایسته از مهمان در آموزههای اسلامی به حدّی است که مصرف هزینه زیاد برای پذیرایی از مهمان تا زمانی که موجب فخرفروشی نشود و برخاسته از چشموهمچشمی نباشد و یا به دور ریختن غذا نینجامد اسراف به شمار نیامده است. با این توضیح بهخوبی روشن است که پذیرایی از مهمان، یک اصل اخلاقی و ضرورت در تعاملات اجتماعی است؛ اما نوع پذیرایی ممکن است متفاوت باشد.
اما همانگونه که اشاره شد، گاه ممکن است مهمانان همه در یک تراز نباشند و برخی از برخی دیگر به دلیل خویشاوندی و یا داشتن حق معلمی، از بقیه مهمانان نزد میزبان عزیزتر باشند و در نتیجه پذیرایی از آنان متفاوت باشد. البته باید توجه داشت که تفاوت قایل شدن در پذیرایی برخی افراد، اگر حکیمانه و موجه باشد و مهمانان از علت تفاوت و برتری در پذیرایی آگاه شوند، نه تنها ناخشنودی مهمانان را موجب