نقلها وارد شده است که حضرت ابراهیم بدون مهمان غذا تناول نمیکرد و یا امام معصوم از اینکه چند روز مهمان نداشت، اشک میریخت! آیا منزلت میزبان که زحمت پذیرایی از مهمان را به جان میخرد برتر است یا منزلت مهمان که زحمتش بر دوش میزبان است؟ در ادامه، به تبیین فلسفه فضیلت جایگاه مهمان در آموزههای اسلامی میپردازیم.
فلسفه رفعت جایگاه مهمان در اسلام
در نگاه نخست چنین به نظر میرسد که منزلت و رفعت جایگاه میزبان، بر مهمان برتری دارد و این مهمان است که باید در صدد قدرشناسی و حفظ منزلت میزبان خود باشد؛ زیرا مهمان بر میزبان وارد میشود و بر او زحمت و مشقت وارد ساخته و نیز مخارجی را تحمیل میکند. پس چرا در آموزههای ادیان ابراهیمی بهویژه تعالیم اسلامی، مهمان از جایگاه والایی برخوردار است و سفارشهای فراوانی در جهت لزوم پذیرایی و تکریم او از پیشوایان معصوم علیهم السلام صادر شده است؟
شاید بتوان پرسش «چراییِ بالا بودن منزلت مهمان» را دستکم با سه دلیل پاسخ گفت:
یک. همانگونه که پیشتر نیز اشاره کردیم، توجه به مجموعه تعالیم دین مبین اسلام نشان میدهد که در این دین مبین، برقراری پیوندهای مستحکم اجتماعی از اهمیت بالایی برخوردار است و هر اقدام نیکی که بتواند میان مؤمنان پیوند ایجاد کرده، یا آن را مستحکم نماید، از فضیلت فراوان برخوردار است و هر اقدامی که در جهت ایجاد جدایی و تفرقه مؤثر