خیرى نیست».
همچنین از امام صادق علیه السلام نقل شده است:
«مَن أضافَ مُؤمِناً أو خَفَّ لَهُ عَن شَیءٍ مِن حَوائِجِهِ، كانَ حَقّاً عَلَى اللهِ أن یخدِمَهُ وَصیفاً فِی الجَنَّة:۱ هركس مؤمنى را مهمانى دهد، یا بخشى از نیازهاى او را بر آورده كند، بر خداوند است كه در بهشت، براى او خدمت‌گزارى بگمارد».
ناگفته نماند که در اغلب متون روایی، مقصود از ضیافت و پذیرایی از مهمان، مهمانی است که به منزل وارد شده و از او با غذا پذیرایی می‌شود. اما در عرف امروز، به مسافرانی که برای اقامت کوتاه‌مدت به «شهری» غریب وارد می‌شوند و در اماکن اقامتی از آن‌ها با هزینه خودشان پذیرایی می‌شود نیز مهمان گفته می‌شود و پذیرایی از آن‌ها همانند پذیرایی از مهمان در خانه از اهمیت بسزایی برخوردار است. البته بدیهی است که فضیلت پذیرایی از مهمان در هتل هرگز به درجه فضیلت پذیرایی از مهمان در منزل نخواهد رسید، اما پذیرایی مناسب و با قیمت مطلوب از مهمانان شهری در هتل، از جهاتی اهمیت فراوان داشته، برای مهمانان مطلوبیت بیشتری می‌تواند داشته باشد و به آنان اجازه می‌دهد بدون کمترین ناراحتی، در شهر و دیاری که به آنجا سفر کرده‌اند بمانند و از زیبایی‌ها و امکانات و مواهب آن شهر تا هر وقت که می‌توانند بمانند، استفاده کنند بی آنکه سربارِ کسی باشند و یا احساس ناخوشایندی داشته باشند.
